06.02.2023
Sanırım hiçbirimizin aklından silinmeyecek tarihlerden biri oldu. 24 Ocak Elazığ depremini yaşamış biri olarak söylüyorum ki hissettiğim en büyük ve asla unutamayacağım ikinci bir tarih oldu. İliklerime kadar hissettiğim o sarsıntı, her an aldığımız ölüm haberleri, yıkılan yuvalar, annelerin-babaların bazen o güzel evlatların o haykırışları kulaklarımı koparsam bile yankılanması bitmeyecek. Çok üzgünüm, çok korkuyorum aynı zamanda. Her artçı sarsıntı büyüyecek ilerleyecek diye ödüm kopuyor.
Sizlerin nasıl olduğunu, hissedenleriniz ya da bizzat yaşayanlarınız var mı yok mu bilmek istiyorum. İyi misiniz, aileniz arkadaşlarınız iyiler mi? İnşallah aldığınız fiziksel ufak bir zarar dahi yoktur. Ruhsal olarak hepimiz yaralıyız.
Yardıma gelen onca ülke, normal zamanda sınırımızdan bile geçmeyecek o millet bile yardımımıza koştu. Allah onlardan da, enkazda çalışan onca ekipten de razı olsun.
141. Saate gelmemize rağmen hala canlı bedenlere ulaşılıyor mutluluktan ne yapacağımı dahi bilemiyorum. Allah ölenlere rahmet, ailelerine sabır versin. Kolay bir şey yaşamadı ülkemiz ve hâlâ devam eden bir süreç. 20 bini aşkın cansız beden... on binlerce yaralı... normal karşılanamaz, ciğerimiz, yüreğimiz kaldıramaz. Bizler insanız. Ölenler bizim de annelerimiz, babalarımız, dedelerimiz, ninelerimiz, evlat ve kardeşlerimiz. Ülkemizin başı sağ olsun. Zar zor kelimeleri toparlayarak içimdekileri dökmeye çalışıyorum. Allah milletimizin yardımcısı olsun. Allah bu milletin başına bir daha böyle zeval vermesin inşallah.
Ne kadar olabilirse o kadar iyi olsun geceniz. Yüreğim hepinizle.
