Waves Of Life ( Jikook )

🍁 67 Chapter 🍁

No matter what happens, I won't let go of your hand again. I promise. I will always be there for you.

.........................................................................

Park jimin pov,

       සුසී  ආයෙමත් අපේ ගෙදරට ආවම මට දැනුනෙ දරා ගන්න බැරි තරම් කේන්තියක්. එයා කිසිම ලැජ්ජාවක් බයක්
නැතුව ආපහු මං ඉස්සරහට ආවාම මට දැනුනේ එයා මරන්න තරම් කේන්තියක්. ඒ වුණත් කේන්තිය පාලනය කර ගත්ත මම තවදුරටත් ප්‍රශ්නයක් ඇති නොවෙන්න ඕන නිසා කට වහගෙන පැත්තකට වෙලා හිටියත් මං මම කාමරේට යනකොට එයා මගේ පස්සෙන් ඇවිදින් එක එක දේවල් කියනකොට මට බැරි වුණා තවදුරටත් ඒ දේවල් ඉවසන්න.

"ඔහො එහෙනම් තමුසෙ ආපහු ආවා.."

"ආවා නම් තමයි හැබැයි ආයෙ යන්න බලාන නෙමෙ."

"හහ්..බලමුකො කොහොමද දිගටම ඉන්නෙ කියලා.."

සුසී  එයාගේ උද්දච්ච වචන ආයෙම කියනකොට මෙ පාර මට ඔනිවටත් වඩ කේන්ති ගියා..

" ඇයි තමුසෙ හිතුවද ඔය බොරු මායම්වලට ජන්කුක්  රැවටෙයි කියලා . මතක තියා ගන්නවා තමුන් ජන්කුක්  ලග හිටියට එයා හැමදාමත් ආදරෙ කරන්නෙ මට මිස් සුසී  . එයා එදත් අදත් ආදරෙ මට විතරයි. තමුසෙගෙ පහත් අදහස් නිසා ඔහේට බැ එයාවයි මාවයි වෙන් කරන්න..."

" ජන්කුක්  තාමත් වෙච්චි දෙවල් දන්නෙ නැ ජිමින්. එ නිස මට පුලුවන් තාමත් එයාව මගෙ පැත්තට නම්ම ගන්න.."

"අනෙ පවු.. ඔයා හිතනවද ජන්කුක්  එ දේවල් දන්නෙ නැත්තන් මාව හොයාන එයි කියලා? එයා හැමදෙම දන්නවා සුසී . මට නෙමෙයි තමුන්ටයි මෙ ගෙදරින් එලියට බහින්න වෙන්නෙ.."

හිතේ කේතියට එහෙම කිවා උනත් ඇත්තටම මම හරියටම දැනන් හිටියෙ නැ ජන්කුක්  එ හැමදෙම දන්නවද කියන්න. අකුරක් නෑර.. මොකද අපි මෙ ගෙදරට එකට ජීවත් වෙන්න ආවා උනත් මම තාම එයත් එක්ක හරියට කතා කරලා තිබුනෙ නැ..

එතනින් දිග්ගැස්සුනු අපෙ කතාව දුර දිග යනකොට කේන්තිය වැඩිකමට එතෙක් දවස් හිර කරගෙන හිටපු කේන්තිය නිසා මම එයාට කම්මුල් පාරක් දුන්නා.. එ උනත් එයා හැපින්නක් වගෙ මගෙ පස්සෙන් පන්න පන්න එක එක දෙවල් කියාන එනකොට මම පහලට එන්න ආවා උනත් එයාට අයෙම කම්මුල් පාරක් දුන්නෙ එයා කුකීවයි ජීහුවයි මගෙන් ඈත් කරනවා කියපු එකට..