Deprem oldu ve binlerce kişinin hayalleri istedikleri olmadı. Belki yarın sabaha istedikleri olarak uyanacaktı ama o sabah olmadı. Şu dünyanın en kötü şeylerinden biri yarım kalan hikayeler ve insanlar. İnsanlar neden bazı şeylere gurur yapar ya da seviyormuş gibi yapar kimse bilmez. Belki de son sarılmalar son öpmeler son kez oldu ama kimse son olduğunu bilemedi neden hala zamanınız varken yarım kalanları söylenecekleri söylemeden bitiyor ya da devam etmiyor. Şunu gördük ki zamana bırakılan şeyler artık yok zaman varken zamana bırakmak doğru mu ? İnsan sevdiğine kıyabilir mi ?
