Kitaba başlayacaklar için;
Kitabın içerisinde, travma, çocuk şiddeti, tecavüz, cinayet sahneleri, depresyon, zorbalık, sahneleri. VS olacaktır.
Rahatsız olacaksaniz ve etkilenecekseniz okumamanızı rica ediyorum❤️
Aydınlık grubun normal, dertsiz haya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ahu'nun anlatımıyla)
Ailesini kaybedenlere...
Öğlen arasında Tarık'la beraber bahçede bir masaya oturmuş ders çalışıyorduk.
Kaç dakika geçmişti bilmiyorum ama önümde ki teste iyice odaklanmıştım, dışarıda bir arabanın yüksek sesle fren yapmasıyla yerimden sıçrayarak elimdeki kalemi düşürdüm.
"Aşkım?" dedi Tarık testten başını kaldırıp bana bakarak, "İyi misin?"
"Hı hı." dedim başımı sallayıp, yere düşen kalemimi alarak. Bir kaç saniye nefes alarak sakinleşmeyi bekledim. Bu yüksek seslerden hiç bir zaman kurtulamayacaktım sanırım.
"Ya sen niye bu kadar korkuyorsun bu seslerden?" dedi Tarık, zorlukla yutkundum.
Hep bu soruyu bana sormasından korkuyordum ve şuan başıma gelmişti. Anlatmak istemiyordum, hayatımla ilgili şeyler öğrenirse belki de beni istemezdi.
"Hiç ya, birden öyle şey olunca işte." diyerek geçiştirdim.
"Bak doğum gününde yaklaşıyor, ne yapsam ben sana kulak tıkayıcı falan mı alsam, öyle gezersin." diyerek kıkırdadı.
Söyledikleri az önceki korkumu götürünce güldüm, "Çok komiksin aşkım."
"Sen de çok güzelsin aşkım."
"Konudan konuya atlamayı nasıl beceriyorsun?" dedim göz devirip gülümseyerek.
"Sen nasıl her seferinde aklımı karıştırmayı başarıyorsun?"
Gülümsemem artınca alt dudağımı ısırdım. Tarık çok güzel seviyordu ve onun gibi birisiyle birlikte olduğum için çok şanslıydım.
