Następcy - Prawowity następca tronu

11. Co się stało?

Uma jeszcze nie zamierzała pójść spać tak jak wszyscy. Wiedziała, że powinna wypocząć, ale jakoś nie chciało się jej położyć. Aktualnie siedziała przy stole i popijała swoją kawę. Jej wzrok był przekierowany w okno i na deszcz, który padał więc nie zauważyła jak Harry przez jakieś kilka dobrych sekund na nią spogląda.
- Kawa na noc to raczej zły pomysł żeby zasnąć - w końcu postanowił się odezwać.
- Długo tak tu stoisz? - spytała córka Urszuli i zwracając na niego wzrok.
- Nie - odpowiedział młody pirat, a następnie usiadł naprzeciwko dziewczyny - Czemu nie śpisz?
- Jakoś nie chcę mi się spać, a też myślę o tym wszystkim. Jak to niby Mal chcę zrobić ten sygnał dla Diaboliny, że jest na wyspie i też o Milu myślę jak to teraz będzie.
- Ej spokojnie coś wymyślę - nagle odezwała się fioletowowłosa, która stała przy progu drzwi do innego pomieszczenia.
- A ty czemu nie śpisz? - zapytał syn kapitana Haka tym razem córkę Diaboliny i Hadesa.
- Przebudziłam się, usłyszałam jak rozmawiacie, wyszłam z pokoju, a resztę już znacie - powiedziała Mal, siadając przy nich - A jak chodzi o Mila to przecież ci nie zabronię widywania się z nim czy coś. Przecież przez tyle lat byłaś dla niego matką - tym razem zwróciła się bardziej do Umy - A też by mi się przydały jakieś lekcje jak to być matką już dla takiego chłopaka - na te słowa delikatny uśmiech pojawił się na twarzy córki Urszuli.
- Już i tak z ciebie dobra mamusia - powiedziała i poklepała fioletowowłosą po ramięniu.
- Dobra, a co z tym sygnałem? - odezwał się nagle Harry.
- Ten sygnał napewno musi być taki, że nawet z daleka będzie go widać - powiedziała Mal.
- No i też ten sygnał nie może trwać przez chwilę. Musi trwać trochę dłużej żeby Diabolina zdążyła to zobaczyć - odezwała się córka Urszuli.
- No tak... Może jakiś dym? - zaproponował syn kapitana Haka.
- Skąd weźmiesz? I też by musiała być to duża ilość tego dymu - powiedziała fioletowowłosa - A może... Jakiś blask, światło coś takiego?
- No w sumie - powiedziała Uma.
- Może by coś się znalazło u taty Jaya - powiedziała zastanawiając się córka Diaboliny nad tym pomysłem - Dobra jutro coś tam będziemy działać, a teraz... - nie dokończyła, ponieważ zauważyła swojego syna jak wychodzi z pokoju - Czemu skarbie nie śpisz? Już jest późno.
- Mamo... - powiedział młody książę, podchodząc do swojej rodzicielki i odrazu schował twarz w jej ramię.
- Co się stało? - zapytała fioletowowłosa i spojrzała na Ume, robiąc różne sygnały twarzą, prosząc o jakieś rady co robić.
Córka Urszuli zrobiła znak rękami żeby przytuliła chłopca do siebie, co też córka Diaboliny i Hadesa uczyniła.
- Synku co się dzieje? Miałeś zły sen czy co? - pytała Mal swojego syna i też w tym czasie próbowała odczytać sygnały Umy - Skarbie, mów proszę do mnie.
Milo nic nie odpowiadał tylko próbował się uspokoić. Zamknął oczy i wtulił się bardziej do fioletowowłosej.
- Aż tak jeszcze dzieci w takim wieku przeżywają koszmary? - spytała Mal szeptem żeby młody książę tego nie usłyszał
- Nie masz pewności czy miał zły sen - powiedziała dziewczyna o turkusowych włosach również szeptem - Mogło coś innego się stać i też jakby był to koszmar to może by o tym ci  powiedział.
- Milo... Już wszystko dobrze, spokojnie - powiedziała tym razem fioletowowłosa do swojego syna.
- Mamo... - odezwał się chłopiec i pokazał dla swojej rodzicielki zakrwawioną rękę.
- Skaleczyłeś się?
- Nie... To... - powiedział i nie dokończył Milo swojej wypowiedzi.
- Co? To co? Skarbie, proszę powiedz mi - powiedziała Mal i przestała już się tak wypytywać, ponieważ Uma dała jej sygnał żeby przestała.
- Pokaż mi to - powiedziała córka Urszuli i już po chwili zaczęła opatrywać dla młodego księcia rękę.
Mal i Harry przyglądali się temu przy boku. Dziewczyna martwiła się tym co mogło się stać i dlaczego Milo nie chciał powiedzieć co się stało.
- Myślisz, że mógł czymś się skaleczyć? - zapytała fioletowowłosa - Ale o takiej porze? I niby czym mógł się skaleczyć?
- Nie wiem - powiedział tylko pirat.
- Dlaczego nie chcę powiedzieć co się stało? Coś robię nie tak?
- Nie wiem.
- Nie ma do mnie zaufania czy co?
- Nie wiem.
- A co ty wiesz? - zapytała Mal, już trochę zdenerwowana jego odpowiedziami.
- Spokojnie, może narazie jest roztrzęsiony i temu nic nie powiedział co się stało.
- Wy wiecie, że my to słyszymy? - przerwała im Uma, kończąc też opatrywać dla Mila rękę.
- Już wszystko dobrze? - zapytała fioletowowłosa, siadając obok swojego syna.
- Mhm - mruknął tylko młody książę.
- Powiesz co się stało?
Chłopiec nic nie odpowiedział tylko poszedł do swojego pokoju. Mal na chwilę spojrzała na Ume i Harrego, a następnie poszła do pomieszczenia, do którego poszedł jej syn.
- Jeszcze aż takiego go nie widziałam - powiedziała dziewczyna o turkusowych włosach - Musiało coś się poważnego stać. Ale o takiej porze? Przecież jest już dość późno i... No dziwne.
- Niech odpocznie i ty też powinnaś - powiedział Harry - Może jutro coś nam powie.
- Może.
- Dobra, a teraz pora już spać, dobranoc - powiedział chłopak, idąc w stronę drzwi do pokoju, w którym miał spać.
- Dobranoc - powiedziała Uma, a Harry na chwilę jeszcze się uśmiechnął i po chwili już zniknął za drzwiami.
Dziewczyna jeszcze przez chwilę myślała o tym co mogło stać się dla Mila, a później również poszła się położyć.