RESTART [Short Story]

RESTART [One Shot]

Restart [Short-Story] by saksakpuso

Copyright © Saksakpuso 2015

All rights reserved

Nezy Taus

It was friday night ng sinabi mo na break na tayo. Sinabay mo pa sa monthsary nating 13, masasabi ko talaga na may Friday the 13th pero walang forever. Walang forever sa atin, tanggapin na natin na pinagtagpo lang tayo pero hindi tinadhana. Sana makatagpo ako ng lalaki na mas okay pa sayo.

"It was a good thing for us, both of us..pagod na ako Nezy." nakakainis kayong mga lalaki. Kayo yung nangliligaw at kayo lang ding ang nang-iiwan ang kakapal ng mukha niyo.

It was saturday morning akala ko ganun lang kadali ang salitang move-on pero hindi pala. Nasa harapan ako nga laptop habang umiinom ng kape. Tinatanong kay google kong papaano mag move-on alam nga niya kong ano ang sagot sa FOREVER Did you mean: WALA. Baka sakali masagot na ang tanong ko.

"WALANG FOREVER, para lang yan sa mga TANGA kaya MOVE-ON."

"Tanga ka kasi ayan tuloy nasaktan ka."

"Kailangan mo nang mag move-on. Wag mong paabutin sa part na mag mumukha kang tanga."

Sa mga lumabas lumabas na sagot, isa lang yung matino yung pangatlo.

Kaya i-click the link.

How to move-on if that person give you so much thing to remember.

I should move-on or ipagpapatuloy ko tong katangahan ko.

Kung gusto mong mag move-on ipagpatuloy..

Anong mga bagay ang nagpapa-alala tungkol sa kanya.

Ang sagot marami diba.

Ang ganyan mga bagay ay kailangan pabang kalimutan natin?

Ang mga sagot ay nasa saiyo.

Ang mga bagay na napapaala tungkol sa kanya ay parang basura kailangan idelete.

You should love your self, maawa ka sa sarili mo.

Love yourself before other people.

So I will do, the first step I will delete the 10,000 conversations, 1.08 K selfies and 100% feelings.

Nakita ko yung mga selca natin sa wall ang saya, memorable..masakit pero kailangan ibaon. Tinagal ko sila na parang scratch na papel na nung una ay mahalaga at ngayon ay basura na.

Sumakay ako sa kotse na napalakas ang takbo, walang preno. Patungo sa lugar na ako lang ang nakakaalam. Isang open place, at bumababa na ko sa kotse.

Pinipiraso ko na ang mga gamit na binigay sa akin, shirts, bears, jacket.

Natapos ko nang gawin ang mga bagay na yun parang nawalan ako ng tinik sa puso, na matagal na nakabaon.

Sumigaw ako ng napakalakas "PUTANG INA MO, Chevorly Nickolai AKALA MO DI AKO MAKA MOVE-ON NEKNEK MO." biglang tumulo ang luha ko.

Ba't ba ang saya-saya ko, tama nga yung sinabi nila sometimes you have to fall, before you can learn how to fly.

Pag gising sa umaga nawala na lahat ng feelings ko, di ko inakala napakag move-on napala ako.

The end.

x

Start and End: May 21, 2015 end May 23, 2015

Don't forget to leave a comment po any suggestions.

Don't forget to Vote and Follow me guys maliit pa yung FOLLOWERS ko eh.

Author's Note:

Mataas taas sana yung hugot at maganda kaso pag back ko di ko nasave na no ko sayang pero hope na magustuhan niyo to. Salamat sa pagbasa.