Love Me Like You Do || Complete || ✅

බෝල පැන්ඩා

මාව දැක්කා විතරයි අප්පා පපුවත් අල්ලගෙනම එහෙමම බිමට නැමුණා.. ඔම්මා කෑගහගෙනම අප්පව අල්ලගනිද්දි ජනේලෙ ලඟ හිටගෙන හිටපු එයා එක හුස්මට මගෙ ලඟට දුවගෙන ආවා..

"මැණික... අනේ මගෙ පණ. ඇයි බබා මේ?? රිදෙනවද වස්තුව?"

"ම්ම්හ්..."

"චිම්.. ඉදපන් මං කොල්ලව ගන්නම්..."

ඒ ටේ හ්‍යොං එයත් ඇවිත්..

"නෑ.. නෑහ් මං ගන්නම්. මට පුළුවන් ටේ... මං ගන්නම්.."

"ම්ම්හ්හ්හ්"

"මැණික.. බබා... එ..එපා.. අනේ ඇස් ඇරන් ඉන්න රත්තරන්. ප්ලීස්..."

නෑ එයාට බෑ.. මේ ඇවිදින්න ගත්තා විතරයි. ඔයාට බර උස්සන්න හොඳ නෑ වස්තුවේ... ඒත් මට එපා කියාගන්නවත් පණක් තිබුනෙම නෑ.. බාගෙට පියවෙන්න ඇරන් තිබුණු ඇස් පිහාටු එයාගෙ කටේ බලේටම ඇරගෙන මං මහ වේදනාවකින් හුස්ම ඇද්දා..

අනේ අන්තිමට එයා මාව දෝතටම උස්සගත්තා.. ඒ කිව්ව විදිහටම පොරොන්දු වෙච්ච විදිහටම.. මං හිටියෙ ඒ පපුවට ඔලුව ගහගෙන...

දැනෙන වේදනාව මෙච්චරක් කියලා කියාගන්න බැරිවෙනකොට උහුලගෙන ඉදලා ඉදලා බැරිම තැන මං පුළුවන් වෙර දාලා එයාගෙ උරහිස හැපුවා.. රිදෙන්න ඇති.. දෙයියනේ මහ හුඟක් රිදෙන්න ඇති.. ඒත් මීක් සද්දයක්වත් නැතුව එයා මාව උස්සගෙනම එක හුස්මට වාහනේට දිව්වා..

"ඉවසන් ඉන්න වස්තුව.. ඉවසන් ඉන්න..."

එයාගෙ කටින් නොනවත්වාම කියවුණේ ඉවසන් ඉන්න කියලා වුණත් තවත් ඉවසන්න තරම් ඉවසීමක් මට ඉතුරුවෙලා තිබ්බෙ නෑ..

"ටේ... ටේ මගෙ කෙල්ල..."

ඔම්මට හදිස්සියේ අසනීප වෙච්ච අප්පව හොස්පිට්ල් ගෙනියන්න කියන ගමන් ගේ ඇතුළෙ ඉදන් දුවන් ආපු ටේ හ්‍යොංට එයා මහ සද්දෙන් කෑගැහුවා.. ටේ හ්‍යොං ඒ හුස්මට ආයිමත් ගෙට දිව්වෙ කෙල්ලව හොයන් එන්න...
විනාඩි තුනහතරක්ම ගෙවෙන්න ඇති.. ඒත් එයාලා ආවෙ නෑ.. තවත්නම් බෑ වස්තුවේ... අනේ තව වෙලා උහුලන්න බෑ දෙයියනේ...