"Sana inanamıyorum Devrim! Ben burada meraktan çatlarken sen Adem'i aldatan sürtükle beraber geziyordun!"
Sinirden alnımda ki damar şişmiş olabilirdi sanırım. Birazdan tişörtümü yırtıp, Hulk'a bile dönüşebilirdim belki de. Sinirle Mavi'ye baktım ve bende onun gibi bağırdım.
"Neden bu kadar bencillik ve kıskançlık ediyorsun?! Kız kendini asmış, neşelendirmem gerekti! Ayrıca o benim 16 senelik arkadaşım, tabii ki gezeceğim. Senden izin almam gerektiğini sanmıyorum."
"Keşke ölseymiş! Adem burada neredeyse kan ağlarken sen nerdeydin?"
"Düzgün konuş Mavi. Ayrıca Adem intihar etmedi, yanında sen vardın. Beni kıskanmak yerine onunla ilgilenseydin her şey daha kolay olurdu!"
"O esmer orospudan nefret ediyorum."
Ah, hayır. Sevgilim olsa bile Nil'e kimse orospu diyemezdi.
"O bir orospu değil. O benim en yakın dostum, o benim kardeşim. Laflarına dikkat et!"
"Kardeş, kardeşe aşık olur mu Devrim? Deli etme beni!"
Tam cevap vermek için ağzımı açmıştım ki bitkin bedeniyle Adem geldi yanımıza.
"Yapmayın. Ne olur.." sesi o kadar cılızdı ki... Kavgayı unutup kollarımı ona doladım.
"Adem, kendini üzme bu kadar. Lütfen."
"Bunu yapan-" dedi ve gözlerinin dolmasıyla duraksadı.
"Bunu yapan başkası olsaydı, şuan ona sövüyordun." Dedi ve gözyaşları birbirine karıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Renkli Ruhlar~
RomanceGri ve Mavi'nin, biraz bira, biraz boya, biraz mürekkep, biraz da aşk ve tutku dolu hikâyesine hoş geldiniz..
