HAYAL SESLERİ

Kar tanelerinin avuçlarımın arasından,
kaybolduğunu izledim o gece.
Tuhaf bir geceydi.
Gece bile adını sesleniyordu, gelmen için.
Sırf sana tekrar sarılabilmem için.

Sensiz geçen kaçıncı kışım bilmiyorum.
Tek bildiğim ben hala seni bekliyorum,
ortadan biraz fazla yaşım ve
saçımdaki beyazlarla.
Korkmuşsundur sen şimdi.
Sen hep korkarsın uzun sevmelerden.
Uzun hayallerden korkarsın.
Ömrümün yarısındayım belki de.
Hala seni istiyorum.
Hala seni bekliyorum.

Aldığın kitaplığın rafları,
yazdığım mektuplarla doldu.
Her gün farklı renkle yazıyorum sana.
Biliyorum, sen seversin renkleri.
Yalnız, korkma mektubu okurken
siyah renk kullanmıyorum artık.
Bilirim, sen korkarsın siyahtan.
Sen korkma diye, tüm siyah mürekkepleri çöpe attım sevgilim...

Amansız hayallerimin sesi, kulaklarımda çınlıyor.
Yok olan kar taneleri arasında,
hayallerimle sana bağırmaya çalışıyorum.
Boğazım yanıyor.
Kalbimde hissettiğim boşluk artıyor.
Sanki karanlıklar beni kendine daha çok çekiyor.
Olsun, karanlıklarda bile ararım seni.
Doğru sen karanlığa gelmezsin ki.
Karanlıklardan da korkarsın sen.
Korkma, ben seni karanlıklarda bile severim.

Bugün günlerden on altı Aralık.
Bense karanlık, soğuk bir sokaktayım.
Kimseler yok etrafta.
Sokak lambalarının ışıkları bile sönmüş.
Ben, bir sokak lambasının ışığına hasret kaldım sevgilim.
Senin yasınla bütün ışıklara küstüm.

Bugün yasını,
bu ıssız sokakla paylaşıyorum.
Attığım her adımda yer sanki adını sesleniyor.
Kulaklarımı kapamak istiyorum.
Adını duymaktan korktuğumdan değil,
Ağlamaktan korkuyorum sevgilim.
Beni ağlarken görme diye,
yıllardır göz yaşlarımı
kalbime akıtıyorum.
Ah bilirim şimdi olsan,
kızardın bana.
Üşüyeceksin, eve gel derdin.
Artık üşüyorum.
Yokluğuna üşüyorum.

Hayallerim bu sefer,
sana şarkılar söylemek istiyor gelmen için.
Ama sen uzaklaşıyorsun.
Kulaklarını şarkılarıma kapamışsın.
Bak şimdi hayallerim ağlıyor,
belki kulaklarını sesime geri açarsın diye.
Ama senin kulaklarını açacağın yok.
Sen kulaklarını çoktan toprağa teslim etmişsin sevgilim...

Bu ıssız sokakta aniden kar fırtınası bastırıyor..
Bense boğuluyorum o kar fırtınası içinde.
Sana kavuşmak için boğuluyorum,
ama sana kavuşamıyorum.
Hayallerimse kopuyor bedenimden.
Gerçeklerle özgür kalmamı istiyor.
Oysa sevgilim, gerçekler bizi özgür kılmaz.
Gerçekler acı doludur.
Gerçeklerde göz yaşı çoktur.
Gerçeklerde ölümün fısıltıları vardır.

İşte bak,
mevcut olan her şey koptu avuçlarımın içinden.
Bense avuç içlerimde olan hayallerin,
kar taneleriyle yok oluşunu izledim.
Yani ben seni izledim can ışığım.
Seni bekledim.
Ama gelmedin.
Nasıl bir insan karşılıksız sevebilir?
Ben severim seni sevgilim.
Ben yok olan kar tanelerini bile sevdim.