GÖNÜL MESELESİ (BxB)

17- 'Sen benim nefesimsin'

Yorumlarınızı bekliyorum 🪐

Mağazadan babasıyla birlikte çıktı Muzaffer. Karşısındaki yola baktığında, sevgilisi Selman'ı gördü. Babasına bu gece Selim'de kalabileceğiñi ve eve gelmezse merak etmemelerini söyledi ve yanından ayrıldı. Babası arabaya binip eve giderken, Muzaffer karşı yola geçti, Selman'ın yanına.

"Selam." dedi gülümseyerek. Selman'ın da anında yüzü gülerken cevap verdi.

"Selam." dedi aynı şekilde gülümseyerek. Birkaç saniye ne yapacaklarını bilemeden dikildiler karşılıklı. Sonra Selman kendine gelerek, konuştu ilk.

"Hava serin baya. Hadi gel soğukta durma çok." dedi ve yürümeye başladılar birlikte. "Bu gece bizde kalsan olur mu? Yani, seninle hiç uyumadım. Bu gece birlikte uyusaydık keşke." dedi Selman, eve doğru yürürlerken. Muzaffer, sevgilisiyle aynı şeyi düşündüğünü farkederek gülümsedi.

"Babama bu gece sizde kalabileceğimi söyledim. Kesin kalırım o halde. Ben de seninle uyumak istiyordum." dedi gülümseyerek. Selman, duyduğu şeyden sonra, gülümseyerek baktı sevdiği çocuğa. Onu öpmek istiyordu tam şu an ama müsait bir yer yoktu.

Etrafa baktı ve eve birkaç dakika kala, Selman Muzaffer'in bileğinden tuttu ve bir iki adım ötedeki, dar ve karanlık sokak arasına çekti. Muzaffer ne olduğunu anlamadan, sırtı duvara dayandı. Kalbi deli gibi atarken, yutkunmaya çalıştı. Boğazı kurumuştu sanki heyecandan.

"Selman..." diyebildi güçlükle, fısıldar bir tonda. Selman, gözleri koyulaşırken, sevgilisinin dudaklarına bastırdı dudaklarını. Muzaffer, dudaklarında hissettigi baskıyla eş zamanlı olarak gözlerini kapattı. Elinin biriyle Selman'ın kabanının kenarını tutuyordu. Diğer eliyle de kolundan tutuyordu.

Selman ise, ellerini Muzaffer'in dayandığı duvara dayamıştı. Bir elini duvardan çekti ve öpücük derinleşirken elini Muzaffer'in yanağına çıkardı. Diğer elini de beline sarıp, kendine çekti, kendinden zayıf ve küçük bedeni.

Nefessiz kalana kadar ayırmadılar dudaklarını. En sonunda Muzaffer, nefes alma ihtiyacıyla dudaklarını ayırdı yavaşça. Selman, alnını Muzaffer'in alnına dayadı ve hızlı nefeslerinin arasından konuştu.

"Muzaffer. Nefesim olmuşsun." dedi ve küçük bir öpücük bıraktı dudaklarına. "Sen yokken nefesimin sıkışması bundanmış. Senin yanında nefes alabiliyormuşum ben." dedi ve dudaklarını Muzaffer'in yanağına sürttü.

"Sen benim nefesimsin." dedi ve kolları arasında sıkıca sardı sevdiğinin bedenini. Muzaffer ise, heyecandan ölecek gibi hissetmesine rağmen, kollarını sevdiği adamın bedenine sarmayı akıl edebildi.

Dar ve karanlık sokakta, birbirlerine sarıldılar dakikalarca iki sevgili.

Anlık gelen ilhamla yazıldı. Yarını bekleyemedim atayım dedim.