Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Απαγορευεται!

Part 12

Σήκωσα να δω πανω σε τι έπεσα.Μαλλον καλύτερα σε πιον!
Γουρλωσαν τα ματια μας.
Μπροστα μου ηταν ο Ορεστης με μια τυλιγμένη πετσέτα απο την μέση και κατω.
Όσο και αν μην ηθελα να το παραδεχτώ Εκαιγα.Ολόκληρη.Η επαφή μας ηταν γεμάτη ένταση.
Ξεκόλλησα απότομα απο πανω του.
"Τι στο διάολο κανεις ΕΣΥ εδω;;"
"Πετσέτα ψάχνω!"είπα φωνάζοντας χαμηλοφωνα.
"Αχα ναι σίγουρα.Και που ξερω οτι δεν ήρθες εδω να με δεις γυμνό;"
Άρχισα να γελάω όσο πιο χαμηλοφωνα μπορουσα.
"Πίστεψε με και να μην σε έβλεπα δεν θα έχανα τιποτα"αλλα προφανώς έλεγα ψέματα.
Άρχισε να με πλησιάζει.
Με κόλλησε στον τοίχο και έβαλε τα χερια του δίπλα στο κεφάλι μου.
"Εισαι Σιγουρη"ειπε και πλησίασε περισσότερο
Άρχισα να καίω ολόκληρη.Ο ρυθμός της αναπνοής μου άρχισε να αυξάνεται.
"Ναι"
Γέλασε.
"Εισαι πολλη κακή ψευτρα."
Ξαφνικά άνοιξε την ξύλινη ντουλάπα δίπλα μας.
"Πάρε αρκετές"ειπε και μου πέταξε περίπου τέσσερις πετσέτες στην μούρη.
"Μην ξαναγίνει αυτο το ατύχημα"ειπε γέλασε και βγηκε απο το μπάνιο.
Αφού τον έβρισα πρώτα απο μεσα μου για δέκα συνεχόμενα λεπτά βγήκα από το μπάνιο και πηγα στο δωματιο μου.
Αφού μετα απο πολλη ώρα σταμάτησα να σκέφτομαι αυτο που ειδα πριν λιγο αποκοιμήθηκα.

Επόμενο πρωι.

Αντε να ξυπνήσω τωρα.Ηταν εφτά.Σηκωθηκα με τα χίλια ζόρια ετοιμάστηκα και πήρα την τςαντα μου.
Αχχχ πειναωωω.Φρεσκος καφές μυρισε απο την κουζίνα.
Η μαμα μου σκεφτηκα.
Πάλι λαθος.
Το πρωτο πράγμα μου αντίκρισα ηταν μια γυμνή γυμνασμένη μυώδη πλατη.
"Σου αρεσει αυτο που βλέπεις;"ειπε ειρωνικά και γύρισε.
Δεν φόραγε μπλούζα και με αυτο το μποξεράκι ηταν...
Οχχ Θεέ μου τι σκέφτομαι.
"Ποιος ο καφές;Αμεεεεε"είπα ειρωνικά.
Γέλασε.
"Εεε ξερεις οτι εχουμε σχολειο σημερα ετσι;"ρώτησα την ώρα που έτρωγα τα δημητριακά μου.
"Εχω αλλα σχέδια"
"Χμμμμ"
"Ναρκωτικά"ειπε ξερά και με κοίταξε σοβαρότατα.
Μου κόπηκαν τα πόδια.
"Χαχαχαχααχαχα"άρχισε να γελάει σαν καθυστερημενο.
Παράτησα τα δημητριακά μου και άρχισα να τον σπρώχνω και να τον βαράω.
"Βλακααααα βλακα βλακα"
Εκείνος γέλαγε και εκανε πως ποναει.
Δεν ξερω προς τα που τον εσπρωχνα.
Μεχρι που άρχισε να πέφτει.
Έπεσε πανω στον καναπέ.Και ναι χωρίς μπλούζα.Και εγω απο πανω του.
Άρχισα πάλι να νιώθω το σωμα μου να πέρνει φωτιά.
Κοιταζομασταν στα ματια μεχρι να συνιδοτοποιησουμε τι ειχε συμβεί.
Σηκώθηκα γρήγορα απο πανω του άρπαξα την τςαντα μου και βγήκα εξω.
Δεν κοιταζα που πηγενα.κοιταζα κατω.
"Επ ομορφη;"μια γλυκιά γνώριμη αντρική φωνη ακούστηκε.
"Μαριε!"τον αγκαλιασα.Δεν το περίμενε.Ουτε εγω αλλα ηθελα να δείξω στον εαυτό μου οτι δεν ένιωσα τιποτα οταν έπεσα πανω στον Ορεστη.Αλλα γιατι δεν ενιωθα τιποτα οταν αγκαλιασα τον Μάριο;Αυτος δεν μου αρεσει;
"Τι κανεις εδω;"τον ρώτησα χαμογελώντας.
"Δεν είπαμε πως θα σε πηγενω εγω;"
Απόρησα.
"Μα έχασα το στοίχημα"
"Ενταξει θα σου πω την αλήθεια.Ηθελα να παμε μαζί στο σχολειο για να ξέρουν οι αλλοι οτι..."
"Οτι τι;"
"Οτι εισαι δικιά μου"
Με τράβηξε πανω του και ένωσε τα χείλη με τα δικά μου.
Πριν καταλάβω τι γινεται μια θυμωμένη φωνη φωνάζει το ονομα μου.

Heyyyy να και το καινούργιο κεφάλαιο!Πως σας φάνηκε;Ο Μαριος το προχώρησε απότομα το πράγμα!
Κολλητός του Ορεστη δεν ειναι;Τι σκαρωνει;Γιααααα να δούμε!
ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ!!!!!!!
Όπως παντα,
με αγαπη,
Λιλη•-•