အပိုင်း( 15)
''ကလေးက အခြေအနေ အားလုံးကောင်းပါတယ်...ဒါပင်မဲ့ မိခင်က မျက်ဝန်းမမြင်တဲ့အတွက် အထိအခိုက်မရှိအောင်တော့ သေချာ
ဂရုစိုက်ပေးရမယ်..."
''ဒေါက်တာ..အခြားဆိုးကျိုးတွေရော
ရှိနိုင်လား...''
''သေချာစမ်းသပ်ပြီးသွားပါပြီ အခြားဆိုး
ကျိူးတွေ မရှိပါဘူး လူနာက မွေးထည်းက
မျက်ဝန်းမမြင်တဲ့ caseမဟုတ်တော့
ကလေးကို အကျိုးမသက်ရောက်ပါဘူး..."
ထိုအခါ သက်ပြင်းအသာချနေသော
သူမအား မှတ်တမ်းကြည့်လ်ိုက်၍..
''မွေးဖွားတာက ခွဲမွေးဖို့ အဆင်ပြေလား.. "
ထိုအချိန် ဆရာဝန်ကြီးမှာ သူ့အားကြည့်လာ၍..
''ကလေးက ဒါ ပထမဆုံးမဟုတ်တော့
လူနာဆုံးဖြတ်ပါစေ.. "
''ဘယ်..ဘယ်လို..."
ထိုအချိန် မျက်ဝန်းများမှိတ်ထားသော
ပုံ အလန့်တကြားမျက်ဝန်းလေးများ
ပွင့်လာသလို မှတ်တမ်းသည်လဲ ဆရာဝန်အား
မယုံနိုင်စွာကြည့်၍...
''ဒါ ပထမကလေးမဟုတ်ဘူး ဟုတ်လား
ဒေါက်တာ..."
''ဟုတ်ပါတယ် လူနာက သားဦးမွေးဖွားထားတဲ့
လက္ခာတွေ တွေ့နေရတယ်..."
ထိုအချိန် မှတ်တမ်း အံ့အားကြိတ်လိုက်ကာ..
''ကျေးဇူးပါ ဒေါက်တာ လိုတာနဲ့
ထပ်ဆက်သွယ်ပါ့မယ်..."
''ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ခွင့်ပြုပါအုံး.. "
ဆရာဝန်ထွက်သွားချိန် အခန်းကြီးထဲ
တစ်ယောက်က အိပ်ယာလေးပေါ်တွင်
ငုတ်ထုပ်လေးထိုင်ကာ သူ့အား အားနာစွာ
ငိုင်ငိုင်လေးထိုင်ကာနေသော သူမ
တစ်ယောက်က ထိုနေရာတွင် ကျောက်ရုပ်အလားရပ်ကာ လက်သီးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားမိတော့သည်။
အခန်းကြီးထဲ အေးစက်နေသော airconပင်
ခဲသွားမတက်။
ပုံ တိတ်ဆိတ်နေသော သူ့ကြောင့် သက်ပြင်းလေးအသာချ၍ ဖြစ်လာမည့် ပြဿနာအား
ရင်ဆိုင်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားမိသည်။
ထိုအခြေအနေကို သူလက်မခံရင်
ပုံ သူဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း လ်ိုက်လျောပေး
ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားမိကာ...လက်ကလေးများက
မွေ့ယာကြီးအားစမ်း၍ ကုတင်အောက်ဆင်းရန်
ဖင်လေးရွေ့ကာ ဆင်းဖို့ပြင်နေချိန်..
