Lavinia/YoonMin

Gürültü

Merhaba baya oldu yeni bölüm gelmeyeli.
Bu bölümler biraz sıkıcı olabilir. İlk iki bölümü kurgulanmış bir şekilde yazdım ama bu bölümler doğaçlama yazacağım. İyi okumalar!

🌈

5.bölüm(gürültü)

Terler içerisinde kapalı gözlerime vuran güneş ışığı, beynimdeki gürültü dışarıdan gelen gürültüyü bastırıyordu, beynimdeki sesler beni suçlarken istemsizce gözümden akan tek damla yaşın yastıkta ki ıslaklığını yanaklarım da hissettim "sen katil misin?" İç sesim saçma sapan konuşurken onu susturmaya çalışıyordum hâlâ gözlerim açmadan susturdum onu. Sadece dışarıda ki sesle tek kaldım.

Yavaşça açtığım gözlerimle süzdüm hastane odasındaydım kapının önünde duran polisler bileğimden yatağa bağlanmış kelepçe ben neden buradaydım?
Odaya jimin'in girmesiyle irkildim, sordu endişeyle bana "iyimisin yoongi?"
Bu sözü bu anlamda uzun zamandır duymamıştım.
"Değilim jimin." Dürüstçe duygularımı acılarımı saklamadan.

"Olacaksın." Dedi kısılan samimi gözler arkasında acı içinde gülerken.
Bileğime bağlı olan kelepçeyi bakarak.
"Bu ne jimin? Neden bu haldeyim?"
Sertleşmiş sesiyle konuştu.
"Seni ben kurtaracağım yoongi. Sanırım bi an üstüne çok gelmiş polisler ve sende baskıdan dolayı bayılmışsın."

Anlamıştım baskından dolayı olmadığını.
"Şimdi ne olacak?" Dedim ona güldü sevinçle "namjoon olayı görmüş tanıklık yapacak ve kamera kayıtları var silinmemiş!" Bende ona karşılık vererek güldüm. "Beni kurtar olurmu jimin?"
"Sen bunu istemesen de kurtaracağım seni yoongi."
Parlayan kahverengi gözlerinin içi gülüyordu sanırım aşıktım ona her şeyine en ince detayına kadar incelemek istiyordum kusur olarak gördüğü kişiliği ve minik ellerine aşıktım peki ya o? O bana karşı duygular besliyor muydu?

Demir parmaklıklar arkasında kurtarılmayı bekliyordum. Güveniyordum ona veya buna güven mi deniyordu? Hiç bir fikrim yoktu.
Burada yalnızken düşünmem gerekiyordu tam sırasıydı.

O hayalimdeki en muhteşem sevgiliydi
Kusursuz zarif o kalın pembe dudaklar, parlak gülünce kısılan gözler, ince beden, sarı saç her insanın istediği dış görünüşe sahipti ama ben sadece dışına değil içine de aşık olmuştum o benim ruh eşim di gördüğümde hissettiğimde dokunduğum da beynimdeki gürültü susuyordu. Bu sefer itiraf edemezdim içimde yaşadım bu zamana kadar bundan sonra da yaşarım.

Duvara yaslanmış bekliyordum.
Uzun süre sonra jimin girdi içeri, ayağa kalkıp iki adım attım kapıya doğru
"Ne zaman çıkacağım buradan jimin?"
Dedim
"Duruşma yarın yoongi dayanabilir misin?"
Güldüm.
"Bu kolay bir soru."
Gülmek için kendini zorladı
"Sana yiyecek ve giyecek bir şeyler getirdim. Yarın güçlü olmalısın."
Bu sefer içten bir şekilde güldü.
"Teşekkür ederim her şey için."
Garipçe baktı yüzüme
"Neden böyle dedin? Sanki veda ediyorsun."
"Öylesine söyledim."
Kapının sesini duyduğum an kafamı aşağı doğru eğdim. Görevli polisin konuşmasıyla irkildi jimin.
"Zamanınız doldu lütfen dışarı alalım sizi."
Bu cümle moralimi bozmaya yetmişti.
Ellini elime uzatıp tuttu gülümseyip geri bıraktı elimi geriye adım attı ve arkasını dönüp gitti.

Tekrar yere oturup duvara yasladım sırtımı benimle aynı yerde duran adam bana garip bir şekilde bakıyordu. Bu beni rahatsız etmişti. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalışırken bir ses duydum ve kapalı gözlerimi geri açtım. Adam yanıma oturmuştu biraz geri çekildiğimde konuşmaya başladı
"Sevgilin mi? Birbiriniz için var olmuşsunuz resmen."
Gülümsedim
"Sevgili değiliz, Avukatım."
Şaşırdı
"Güzel."
Anlam veremedim ne demekti güzel? Yanımdan kalkıp kendi yerine geçti.