The tormentor[Completed]

35

در ماشین رو براش باز کردن و بعد از مرتب کردن کتش از ماشین پیاده شد. خارج شهر و زیر یه پل قدیمی و تاریک قرار گذاشته بودن. افرادش با فاصله ی کم ازش میومدن و همگی منتظر اشاره اش بودن.

در مقابل مایلی رو مالدوف زن روسی ای که کمی پیش تو بار بروکس همدیگه رو ملاقات کردن به همراه بادیگاردش منتظرشون بود. با رسیدن به همدیگه لبخندی زد و دست مایلی رو بالا آورد. بوسه ی نرمی به دستش زد و به انگلیسی گفت:

+ ملاقاتتون در چنین شب مهمی یکی از بزرگترین افتخارات برای من بود خانم مالدوف.

مایلی لبخندی به روش زد و گفت:

_ خوشحالم که تونستیم به چیزی که درموردش توافق کرده بودیم برسیم. هرچند باید ادعا کنم آدم سرسختی به نظر میومد. اگه جناب مارکوس خیلی اتفاقی به نفع ما حرف نمیزد نمیتونستیم این اضا رو ازش بگیریم.

سری تکون داد و گفت:

+ پارک چانیول... حتی نمیتونه تصور کنه که با اون امضا چه چیزی رو از دست داده.

_ چون کنجکاو شدم میپرسم... اون امضا برای چی بوده؟ با اون امضا چه چیزی رو ازش میگیرین؟

نیشخندی زد و بعد از چند ثانیه سکوت گفت:

+ اولین و تنها نقطه ضعفش رو... بعد از این دیگه قرار نیست به مشکلی به اسم چانیول پارک بربخوریم.

دستش رو دراز کرد و گفت:

+ لطف میکنید برگه ها رو بهم بدین؟

یه تای ابروی زن بالا رفت و با لبخند جواب داد:

_ قرارمون رو فراموش کردین؟

+ اوه البته که نه...

با دست اشاره کرد و یکی از افرادش کیف سامسونت مشکی رو جلو آورد. بادیگارد مایلی جلو رفت و سامسونت رو تحویل گرفت. برای اون زن برد و با باز کردن سامسونت هر دو سرشون رو پایین انداختن تا داخلش رو ببینن.

+ ده میلیون یورو طبق قرار قبلی... اگه بخواین همشون رو بشمرین من دستگاه دارم. نیاز هست بگم براتون بیارن؟

با طعنه پرسید و مالدوف به نشونه ی نه سر تکون داد.

_ نیازی نیست. به حرفتون اعتماد میکنم.

بعد هم از داخل کیفش پوشه ای رو بیرون کشید و به بادیگاردش داد. اون مرد جلو اومد و پوشه رو سمت توماس گرفت. بعد از تحویل گرفتن پوشه و چک کردن برگه های داخلش لبخندی روی لبهاش شکل گرفت.

_ همون چیزیه که میخواستین؟

+ البته... خودشه.

مالدوف با لبخند سر تکون داد و دستی به موهای مشکیش کشید.

_ بسیار خب... از دیدنتون خوشحال شدم آقایون.

قبل از اینکه برگرده و سوار ماشینش شه توماس پرسید: