"Son sözlerinden sonra bir daha buraya adımını atmazsın sanmıştım."
"Senin için gelmedim küçük hanım." dedi Ricky, sigarasından bir nefes daha aldı. Hala ona bakmamakta ısrar ediyordu.
Dudaklarını birbirine bastırdı ve gözlerini devirdi, Clara. Artı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Clara, sabah yarım bırakılan uykusunu tamamlamak için tekrar yatmıştı. Gerçi sabah uykusunu tekrardan seve seve feda ederdi. Yeniden o vahşi adamla tanıştığı sürece...
Uyandığında sabah rutinini gerçekleştirdi. Önce dünden kalma kıyafetlerinden ve makyajından kurtularak duşa girdi. Ardından yüz ve vücut bakımını yaptı. Dolabının önünde geçirdiği yirmi dakikanın ardından siyah deri bir etek ve kırmızı göğüs dekolteli ve uzun kollu bir bluz giydi. Dalgalandırdığı kızıl saçlarının ardından, makyajını tamamladı. Vazgeçilmezi olan siyah stilettolarını giydiğinde ise odasından çıkmaya hazırdı.
Merdivenlerde Lucia'ya rastlayana kadar bu günün harika geçeceğinden emindi. Özellikle sabahki hadiseden sonra. Ama hayır, yine hayır!
"Günaydın demeyi çok isterdim fakat saat akşama doğru geliyor. Hayatı ters yaşadığın için seni yargılamıyorum." dedi Lucia.
Fakat bakışlarından ve sesinin tonundan bile sözlerinin tam tersini ifade ettiği açıkça anlaşılıyordu.
Lucia, sözde üvey babasının en büyük çocuğuydu. Aralarında iki yaş vardı ve bu Clara'ya patronluk taslaması için yeterli bir nedendi onun için.
Clara gözlerini devirdi. "İyi akşamlar o halde, Lucia. Yatma vaktin gelmiş."
Sinirden kuduran 'üvey kız kardeşini' arkasından bırakmış ve aşağıya inmişti. Peşinden geldiğini biliyordu, yine de umursamadı. Annesi de antrede onu bekliyordu.
"Nihayet uyanabildiniz küçük hanım!"
Cevap vermedi. Çünkü günlük olarak aynı şeyleri dinliyordu ve asla sonu gelmiyordu. Yemek masasının sandalyesini çekerek oturdu.
Kalan aile üyelerinden her zaman geç kalktığı bilindiğinden sofra hazır dururdu. Kendisine özel hazırlanan yiyeceklerini tabağına yerleştirirken annesi başına gelmiş ve konuşmaya devam ediyordu.
"Sizinle konuşuyorum genç hanım! Neredeydin? Korumalarını atlatıp nereye kayboldun? Bayan Smith seni bir adamın kucağında görmüş, odana çıkartırken!"
"Bayan Smith'in görmediği ve duymadığı bir şey yok anne." dedi gözlerini devirirken.
"O adam kimdi peki?" dedi Ruth. Kızı yüzünden o kınadığı ve dalga geçtiği abartılı korumacı annelere dönmüştü.
"Sizden gizli çocuğunu peydahladığım adam. Bu cuma evleniyoruz. Sen davetli değilsin Lucia."
"Aptal düğününe gelmek isteyen kim?" dedi Lucia, kollarını göğsünde bağlayarak.
Clara'nın sessiz bir şekilde kahvaltı yapma isteği baltalanıyordu. Annesi susmak bilmiyordu. Derin bir nefes aldı, sakin kalmalıydı.
"... Ama bu kadar yeter. Çünkü gittikçe daha arsız olmaya başladın. Yaşıtların çoktan bir iş kurdu, sen hala kulüp kulüp geziyorsun! Baban ve ben-"
