Μαύρο Ρόδο//🥀

Παρακαλώ

Η Άννα κοιτούσε το ψυγείο αλλα δεν είχε τίποτα

"Τι θα φάμε?"

Ρώτησε

"Θες να πάμε για πίτσα?"

Πρότεινε ο Πέτρος

"Οκ"

"Πάω να ντυθώ, ντύσου και συ"

Ο Πέτρος πήγε να ντυθεί στον ξενώνα και άφησε την Άννα να ντυθεί μόνη της.Η Άννα φόρεσε ένα γαλάζιο φόρεμα

"Πάω να βάλω την άδεια βαλίτσα στο αμάξι "

Φώναξε ο Πέτρος και η Άννα άκουσε την πόρτα να κλείνει.

**Ντριν**

Η Άννα κατέβηκε γρήγορα να ανοίξει

"Πάλι ξέχασες τα κλειδιά- "

Όμως δεν ήταν ο Πέτρος

"Καλησπέρα, Άννα"

Ήταν η Φιλαρέτη και ο Θέμης

"Καλησπέρα "

"Ετοιμάζεσαι βλέπω"

"Ναι"

"Πέρασα να σε δω για λίγο και να σου πω τα καλά νέα..βρήκα στοιχεία για τον γιό μου"

"Αλήθεια?"

"Ναι,αχ ήθελα να στο πω από κοντά,θα τον συναντήσω σε λίγο "

"Ελπίζω η συνάντηση να πάει όπως την περιμένεις "

"Αμήν,ο Πέτρος που είναι?"

"Νομίζω τον είδα στο αμάξι "

Είπε ο Θέμης

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ερχόταν ο Πέτρος,χωρίς μπλούζα,μόνο με ένα ανοιχτό jacket από το αυτοκίνητο

"Καλησπέρα, Πέτρο"

"Καλώς τον"

Είπε χαμογελώντας

"Καλησπέρα σας, καλησπέρα πατέρα"

Ο Πέτρος αμέσως έκλεισε το πουκάμισο και μπήκε μέσα

"Τα παιδιά ετοιμάζονται για έξοδο,πάμε Θέμη?"

"Πάμε, πάμε"

Ο Θέμης και η Φιλαρέτη έφυγαν χαμόγελοντας.Η Άννα έκλεισε την πόρτα και έτρεξε πάνω

"Συγνώμη,δεν τους είδα "

"Τι ντροπή"

Είπε η Άννα και συνέχιζε να χτενίζει νευρικά τα μαλλιά της,

"Βρήκες μέρα να πας χωρίς μπλούζα, νόμιζα ότι ήσουν εσύ και κατέβηκα έτσι"

Ο Πέτρος χαμόγελασε άβολα

"Τέρμα άβολο,αλλά ήταν κάποτε νέοι"

"Η Φιλαρέτη και ο πατέρας σου"