Imaginarse (Oneshot stories)

Broken Home

2009
Irene's point of view

Being married for 26 years, having 3 beautiful children, still pursuing the same career that I always loved doing, it seems like everything is perfect, but it isn't.

I sighed while waiting for my husband to come home, after being bombarded with so many questions coming from my children, on where is their dad and why isn't he coming home.

I heard the front door opened and it revealed my husband, holding his bag and his coat hanging in his arm, with a messy hair, and what looks like a mark on his neck from his unknown lover.

"Buti naman umuwi kana, kung hindi ko pa tatawagan ang kapatid mo para pauwiin ka, talagang wala kang balak? For God's sake, limang araw Greggy!? Limang araw! Mababaliw na ang mga anak mo katatanong kung nasaan ka! Anong isasagot ko dun!? Hindi mo manlang naisip na may mga sarili nang isip yung mga anak mo! Lalo na si Luis at Alfonso! Kasama mo pa sa kompanya! Ganyan ka na ba kawalang respeto sakin!?" Tanong ko dito habang nasa rurok na ng pagpatak ang mga luha na nanggaling sa mga mata ko.

"Irene pwede ba? Wag mo isisi sakin ang pagkukulang mo bilang asawa ko!" Sigaw sakin nito.

"Hindi ako nagkulang! Ikaw lang ang hindi makuntento!" Sigaw ko.

"Eh anong gusto mong gawin ko!?" Tanong ni Greggy sakin at binitawan ang dala dala nyang bag at coat.

"Ang gusto ko layuan mo yang babae mo" sabi ko at tuluyan ng tumulo ang mga luha ko.

"Para sa mga anak mo! Sa lahat ng sakit na dinulot mo sakin tama na yun para hiwalayana kita, pero para sa mga anak natin hindi ko kaya. Para lang kahit papaano hindi nila isipin na meron silang walang hiyang ama na kayang gawin to' sakanila! Na kayang sirain yung pamilya nila!" Sigaw ko.

Ellie's point of view

"Kuya, nag aaway nanaman sila" malungkot kong sabi kay kuya Luis at tumabi dito.

"Kaya nga mas buti na di na umuuwi si daddy eh, pinag mumukha nila tayong tanga sa totoo lang, lalo na kami ni kuya Alfy, bakit hindi pa nila sabihin yung totoo na gusto na nilang mag hiwalay, kalat na kalat nadin naman sa buong opisina eh" sabi ni kuya.

"Kuya I don't want out parents to be separated, pero kung ganto lang din baka nga mas mabuti pa na mag hiwalay nalang sila" sabi ko.

Kuya Luis hugged me.

"Don't worry, everything will be fine" sabi ni kuya.

"No, hindi na sila magkaka-ayos" sabi ko at umiyak.

"Shh, wag kana umiyak, I promise magiging ayos din lahat" sabi pa ni kuya.

Alfonso's point of view

I arrived at the front door, I heard fights, nag aaway nanaman sila.

I opened the door and they both looked at me in shock.

"Pwede ba? Kung pag aawayan nyo lang yung pamba-babae ni daddy, wag naman dito! Di nyo ba naisip na baka natutulog na yung mga kapatid ko? Or naririnig nila kayo!? Yung hindi nyo kayang mag usap ng mahinhin then wala na dapat kayong pag usapan" sabi ko umalis na.

"Alfy anak!" Sigaw ni mommy.

Lumingon ako pabalik sakanya

"Please, kung may narinig ka wag na wag mong sasabihin sa mga kapatid mo" sabi ni mommy at natawa naman ako.

"Sa tingin nyo ba hindi namin alam? Sa ganyang point di pa ba obvious na maghihiwalay na kayo? Mom stop hurting yourself being with that kind of man! Tama ka, walang hiya yung tatay namin tinanggalan kami ng maayos at masayang pamilya!" Sabi ko habang dinuro si daddy.

"Alfy tama na!" Saway ni mommy.

"No! Anong tama na!? Hinayaan mo tong lalaking to' na umuwi? Eh tingnan mo nga, may hickey pa, gulo gulo yung buhok mo! Kapal ng mukha mong magpa kita samin ng ganto!" Sabi ko at hindi na nakapag pigil si daddy at napag buhatan na ako ng kamay.

"Greggy ano ba!?" Sigaw ni mommy.

"What's happening here?" Tanong ni Luis habang naglalakad sa hallway kasama si Ellie na mukhang umiiyak.

"Luis, Ellie, pack your things aalis na tayo dito" utos ko.

"Hindi! Walang aalis dito, wala kayong pupuntahan dito lang kayo!" Sigaw ni daddy.

"Hindi mo na kami mapipigil, lalayo na kami sayo, ma I'll call manang Terry para i-ayos yung bahay natin sa SF" sabi ko.

"Pano si daddy?" Tanong ni Ellie.

"Ellie ano ba! Maiiwan sya dito lalayo tayo sakanya kasi sinasaktan nya tayo nila mommy" pasigaw kong sabi.

"Hindi, hindi ako sasama sainyo, magpapa-iwan ako kay daddy" matigas na sabi ni Ellie.

"Anak, please sumama ka samin ng mga kuya mo, hindi ko kakayanin na malayo ka sakin" pagmamakaawa ni mommy kay Ellie.

"No ma, go have the space that you need, dito ako kay daddy, andun naman sila kuya to take good care of you, I'll call you and have vacations there when school ends" sabi ko.

"No anak, please sumama kana samin" pilit ni mommy.

"Hayaan mo na sya mommy, she's old enough to decide" sabi ko.

"Old enough? She's only 17!" Sigaw ni Luis.

Kitang kita kay Luis ang pagka dismaya sa mga sinabi ni Ellie, silang dalawa kasi yung pinaka close eh, and I know he's scared that they might grew apart kung hindi sila magkakasama

"Hayaan nyo na sya kung saakin nya gusto sumama, hindi din naman kami dito titira ni Ellie, we'll go to London" matigas na sabi ni daddy.

"Then fine! Luis mag impake na tayo" sabi ko at umalis na.

Irene's point of view
"Anak please..." pagmamakaawa ko habang pinagmamasdan ko syang nag i-impake.

"Ma naman, kawawa naman kasi si daddy kung wala syang kasama, pati kahit pa ganon, I know he needs someone" sabi nito.

"Sakin ba? Hindi ka naaawa? Niloko na nga ako ng daddy mo tas iiwan mo pa ako?" Tanong ko.

"Ma.. wag ganyan" sabi nito at niyakap ako.

"Look, ilang buwan nalang din naman summer's gonna start, I'll fly to SF as soon as matapos ang school" sabi nito.

Fast forward
Ellie's point of view

We arrived here in Heathrow, the gloomy weather is sorrounding the area, it's been 3 days since I last saw mommy and my kuya's.

5,351 miles away from the loves of my life, I don't know how to survive this, tama bang pinili ko si daddy kesa sakanila? Kamusta na kaya si mommy? Ok kaya sya? Is she eating properly? Is she sleeping on time?

I didn't know what I missed for us to be like this, to be broken.

San napunta lahat ng times na iniintay lang namin lagi si daddy na laging may dalang pasalubong para samin?

San napunta lahat? Lahat ng akala ko mayroon ako habang buhay.