Η νύχτα έπεσε και ο Θέμης γύρισε σπίτι βρίσκοντας τα παιδιά να τον περιμένουν
"Συγνώμη που άργησα περίμενατε πολύ?"
"Όχι "
Το χαμόγελο του Θέμη έπεσε,βλέποντας τα παιδιά προβληματισμένα
"Τι έγινε?"
"Ήρθε η Αλεξία"
Είπε ο Πέτρος
"Τι? Είπε τίποτα??"
"Τίποτα"
Είπε η Άννα
"Το χέρι χάσει εντελώς "
"Το ξέρω"
"Μόνο αυτό?"
"Ναι"
"Πατέρα,δε θα μείνουμε για φαγητό, περιμέναμε να σε δούμε μόνο"
"Θα έρθετε λίγο στο μαγαζί, έτσι?Για ένα αποχαιρετιστήριο"
"Εντάξει "
Είπε ο Πέτρος
//
Η Αλέξια γύρισε στο δωμάτιο όπου ήταν ήδη ο Βίκος
"Που ήσουν?Δεν πήρες τα πράγματα "
"Ήταν ο Πέτρος με την Άννα εκεί "
"Τα πιτσουνακια, ετοιμάζονται να πετάξουν?"
"Ναι "
"Μάλιστα..μου έριξαν πάλι ανάθεμα?"
"Βίκο,δεν τους ακούω, το ξέρεις"
"Καλά κάνεις,αυτοί φτιάξανε τη ζωή τους "
Η Αλεξία τον πλησίασε και τον βούτηξε,σε ένα καυτό φιλί.Ο Βίκος ανταποκρίθηκε αμέσως και τη σήκωσε στήνοντας την στον τοίχο.Ηταν στο τέλος,η στιγμή που οι ανάσες τους ήταν ένα,ο ιδρώτας στο μέτωπο.Ο Βίκος τελείωσε και τότε η Αλεξία εγυρε και ψιθύρισε
"Ξέρω ξέρω ότι σκότωσε τη μαμά μου"
Ο Βίκος άνοιξε τα μάτια του
"Το ξέρω,ξέρω ότι από λάθος σου έγινε,δεν το ήθελες,αυτός ο Κροάτης έτσι?"
"Συγνώμη, συγνώμη,ξέρεις πόσο την αγαπούσα"
"Το ξέρω,το ξέρω "
"Δε θέλω να με αφήσεις"
"Ποτέ, ποτέ "
"Πες μου ότι μ αγαπάς, αλήθεια με αγαπάς "
"Περισσότερο από τίποτα άλλο "
Η Αλεξία είπε πριν κολλήσει τα χείλη της στα δικά του με τον Βικο να απαντά προκρίνεται
//
Ο Θέμης ανέβηκε και άλλαξε στα βραδινά του
"Λοιπόν, πάμε "
