Ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες {TYS17 Winner} {GRWattys '15 Winner}

Κεφάλαιο 5

Η Νατάσα άνοιξε το τσαντάκι. Έβαλε το χέρι της μέσα κι έβγαλε ένα σημείωμα κι ένα ζευγάρι κλειδιά. Κοίταξε τον Πέτρο που της έκανε νόημα να το διαβάσει. Το σημείωμα έγραφε :

Αν το διαβάζεις αυτό σημαίνει πως μου έχει συμβεί κάτι άσχημο. Είναι η ασφάλειά μου κι ελπίζω να έχει πέσει σε καλά χέρια. Όλα ήταν μια παγίδα τελικά. Εγώ μόνο την αλήθεια έψαχνα αλλά απ' ότι φαίνεται δεν πρόλαβα. Πάρε τα κλειδιά μου και πήγαινε σπίτι μου. Βοήθησε με. Ρένα

Παρακάτω αναγραφόταν η διεύθυνση.

Αυτό σημαίνει ότι ήξερε πως θα πεθάνει. , είπε η Νατάσα σαστισμένη.

Και γι' αυτό βρήκες το τσαντάκι κάτω από τον κάδο. Πρέπει να το άφησε επίτηδες γιατί φοβόταν πως θα πάθει κάτι - που έπαθε δηλαδή.. Αγάπη μου, πρέπει να τη βοηθήσουμε, δεν νομίζεις; , τη ρώτησε και από το βλέμμα του φαινόταν πως περίμενε θετική απάντηση. Η Νατάσα φυσικά το κατάλαβε αλλά δεν την επηρέασε καθόλου.

Πέτρο ούτε να το σκέφτεσαι!

Μα γιατί; Δεν θα ήθελες να την βοηθήσουμε;!

Και πού ξέρω εγώ πού είχε μπλέξει αυτή;

Οκ, δεν το ξέρουμε αυτό αλλά δεν θεωρώ πως είναι τυχαίο το ότι αυτό το τσαντάκι έτυχε απλά και το βρήκες!Κι άλλωστε γιατί το πήρες μαζί σου; , επέμενε.

Δεν ξέρω! Το πήρα χωρίς να το καταλάβω! Όπως και να χει, έχουν δει πολλά τα μάτια μου και γι' αυτό δεν πρόκειται να ρισκάρω τη ζωή μου για κανέναν, ειδικά για μία άγνωστη! Αν εσύ πάλι θέλεις να σκοτωθείς, δικό σου πρόβλημα! , του απάντησε θυμωμένη και σηκώθηκε από το καναπέ πετώντας του το τσαντάκι. Δεν ξαναμίλησαν για αρκετή ώρα. Ο Πέτρος ήξερε πολύ καλά πως όταν νευρίαζε η Νατάσα, είχε απλώς ηττηθεί. Η μικρή του αγάπη ήταν πεισματάρα και ξεροκέφαλη· δεν της άλλαζες γνώμη εύκολα. Ευτυχώς εκείνος ήταν αρκετά υπομονετικός άνθρωπος και της έδινε χρόνο να ηρεμεί για να βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά. Δυσανασχέτησε, γιατί τον εξιτάρει το μυστήριο, όμως η αγαπημένη του δεν ενθουσιάζεται με κάτι τέτοια.

Αύριο θα το παραδώσω στην αστυνομία. Δεν θέλω μπλεξίματα. , του είπε αδιάφορα.

Εντάξει όπως νομίζεις εσύ. Εκείνοι μπορεί να την βρουν την λύση καλύτερα από εμάς , κατέληξε εκείνος. Η Νατάσα του χάρισε το πιο γλυκό της χαμόγελο αφού κατάλαβε πως πέρασε το δικό της. Το λάτρευε αυτό το χαμόγελο. Έκλεισε το πρόσωπό της στις παλάμες του. Τα μάτια της είχαν μια διαφορετική λάμψη..τον κοίταζαν έντονα. Δεν χρειαζόταν ούτε λόγια ούτε τίποτα άλλο για να ανταποκριθεί στο κάλεσμά της. Κι εκείνος καιγόταν από την ίδια επιθυμία. Την πήρε στα χέρια του και με φιλιά την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα.....

...................................................................................................................................

Την επόμενη μέρα ξύπνησε πολύ νωρίς. Ανυπομονούσε να πάει στο νεκροτομείο. Για κάποιο λόγο είχε μεγάλη αγωνία. Ένιωθε πως αν μάθαινε ποιο ήταν αυτό το κορίτσι κάτι θα άλλαζε, θα υπήρχε κάποιο νόημα. Όσο ανόητο κι αν ακούγεται, πίστευε πως υπήρχε κάποια σύνδεση ανάμεσα σε εκείνη και την νεκρή κοπέλα εξαιτίας αυτών των παπουτσιών. Ίσως επειδή δεν πίστευε στην τύχη και στις συμπτώσεις.

Σηκώθηκε κι έκανε ένα γρήγορο ντους. Έκανε μια γκριμάτσα απογοήτευσης μόλις είδε την ημερομηνία στο κινητό της, καθώς σήμερα ήταν η τελευταία μέρα διαμονής της στο ξενοδοχείο. Δεν ήθελε να σκεφτεί πού θα έμενε το βράδυ. Το μυαλό της ήταν αλλού. Ντύθηκε, ετοίμασε τη βαλίτσα της κι έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Κατέβηκε στη ρεσεψιόν για να πληρώσει. Στάθηκε στην άκρη περιμένοντας κάποιους τουρίστες να κάνουν check-in, όταν πρόσεξε έναν άντρα που την κοιτούσε επίμονα. Στην αρχή δεν του έδωσε σημασία και γύρισε το βλέμμα της αλλού. Την έπιασε νευρικότητα. Ένιωθε τα μάτια του πάνω της. Νευρίασε. Γύρισε και τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Καθόταν στο σαλόνι σ' ένα μικρό τραπέζι δίπλα στο παράθυρο. Φαινόταν γεροδεμένος, γύρω στα 35, με καστανόξανθα μαλλιά. Το πρόσωπό του ήταν σκληρό με γωνίες, τα χείλη του λεπτά σχεδόν σαν γραμμή, τα μάτια του όμως ήταν αυτά που ξεχώριζαν. Δεν τον έλεγες όμορφο μα σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητος. Τα κατάμαυρα μάτια του δεν έφυγαν από τα δικά της, ούτε όταν έφερε την κούπα με τον καφέ κοντά στα χείλη του. Η Κάτια αισθάνθηκε πολύ άβολα.

Η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα. Τα χέρια της έτρεμαν. Όλο της το σώμα ήταν σε εγρήγορση. Αυτός ο άντρας τη φόβιζε και ήθελε να το βάλει στα πόδια. Τον κοίταζε έντονα μήπως και ντραπεί και αποστρέψει το βλέμμα του, μα δεν ήταν τέτοιος άντρας. Η κοπέλα του γύρισε την πλάτη για να πληρώσει και όταν ξανακοίταξε προς το μέρος του, εκείνος είχε εξαφανιστεί.

Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.