DİANA🌕

5. BÖLÜM

Biliyorsunuz ki sınır dolmadı fakat ben yine de bölüm atıyorum. Lütfen sınırları dolduralım. Aslında bölüm falan atmayacaktım fakat kendi yazma isteğime karşı koyamadım. Zaten biliyorsunuz çok zor günler yaşıyoruz. Lütfen sınırları dolduralım....

İyi okumalar ❤️

****
Loki tekrardan babası ve abisinin yanına, taht salonuna gidecekken Diana nın kendi ismini söylediğini duydu. Kıza baktı. Çok huzurlu görünüyordu. Zaten taht salonundan çıkmışlardı. Onu uyandırmaya karar verdi.

"Ahh!"

"Başım zonkluyor Loki! Neden beni dinlemedin?!"

Loki başını öne eğdi. Ne dese haklıydı kardeşi. Onu yarı yolda bırakmış, Odin in dediğini yapmıştı.

"Özür dilerim"

Diana sinirle abisine baktı. Resmen onu bayıltmıştı. Ondan bunu beklemiyordu. Hem de tam babasından cevap alacakken...

Ama loki nin pişman olduğunu görebiliyordu. Zaten hep böyle olmaz mıydı? O birşey yapardı, anında da pişman olurdu. Hep affedilmeyi beklerdi. Diana abisine kıyamadı.

"Tamam affettim. Ama bir daha olmasın!"

"Anlaştık prenses"

"Loki"

"Efendim?"

"Babamın benden sakladığı şey ne?"

"Hiç, senden hiçbir şey saklamıyor"

Diana kaşlarını çatıp abisine baktı.

"Tamam Loki, inanmış gibi yapacağım. Ama unutma sen söylemezsen başkalarından öğrenirim"

Loki biliyordu ki kız bu işin peşini bırakmayacaktı.

"Söyleyeceğim, ama söz ver. Benden asla nefret etmeyeceksin"

"Ne saçmalıyorsun? Senden asla nefret etmem... Sen benim abimsin..."

Loki yutkunfu. O kendisine böyle güvenirken ona gerçeği söylemek canını yakıyordu. Kızın gözlerine baktı.

"Sen yine de söz ver"

"Peki peki. Söz veriyorum. Anlat şimdi!"

İç çekti.

"Diana sen Asgard lı değilsin. Aslen Midgarlısın. Seni yıllar önce köprünün orada Haimdall buldu. Babam da seni evlat edindi. Bak seni çok seviyorum, Thor da öyle. Sen bizim gözümüzde gerçek kardeşimizsin."

Loki tek nefeste bunları söylediğinde kızın yüzündeki gülümseme yavaşça söndü.

İnanamıyordu. Evlatlıktı. Hayatı bir yalandan ibaretti. Asgardlı bile değildi. Aptal bir Midgarlıyıdı. Zayıftı. Odin ona güvenmiyordu.

Loki yavaşça kız kardeşine sarıldı. Kızın gözlerinden yaşlar süzülürken onu teselli etmeye çalışıyordu.

"Sakin ol..."

"Ha-hayatım bir yalandan ibaretmiş loki!"

"Herşeyim ya-yalanmış"

Hıçkırıklarına engel olamıyordu. Odin haklıydı o zayıftı.

Birden bire hızla ayağa kalktı.

"Söylemek için ne bekliyordu, ölmemi mi?!"

"Diana"

"Ne kadar daha saklamayı düşünüyordu?!"

"Diana lütfen -"

"Ne zaman söyleyecekti ha?!"

"Hayatım boyunca beni küçük gördü! En azından söyleseydi bana. Biliyor musun, suç bende sanırdım. Benim hatalarım yüzünden böyle düşünüyor sanırdım. Kendimi kanıtlamak için uğraştığım onca zaman söyleyebilirdi!"

Loki iç çekti. Keşke söylemeseydin diye düşündü. Şimdi hem babasından azar işiticekti hem de Diana nın kalbini kırmıştı.

" Çık Loki! "

" Lütf-"

"Odamdan çık Loki!!!!"

Loki direnemedi. Arkasında sinirli bir kardeş bırakarak odayı terk etti...