Hızlı adımlarla asansöre yürüdüm ve şansıma asansör çabucak geldi.
İçeri girip en üst katın düğmesine bastığımda kalbim ağzımda gümbürdüyordu.
Terleyen avuç içlerimi pantolonuma sildim.
Gözlerimi kapatarak derin derin nefesler aldım ve sakinleşmeye çalıştım.
Neden bu kadar paniklediğimden emin değildim.
Başkaldırmaya alışkındım, sadece kafese kapatılmaya alışkın değildim.
Endişeli olmak yersizdi.
Korkacak bir şeyim yoktu, tıpkı kaybedecek bir şeyim olmadığı gibi...
Asansör durdu ve hafif bir sesle kapısı açıldı.
Endişelerim yersizdi.
Kabinden dışarı çıkıp kırmızı kadifeyle kaplı koridora adım attığımda biraz kendime gelebilmiştim.
Adımlarımı sıklaştırdım ve odamın kapısına vardığımda duraksadım.
Cebimden kapının kartını çıkarttım ve okuttuktan sonra içeriye girdim.
Kapıyı kapattığımda dizlerimin bağı çözüldü ve kapıya yaslanarak yere çöktüm.
Gözlerim karanlık koridora kaydı ve titreşti.
Burukça gülümsedim.
Kendimi her zaman güçlü olarak nitelendirecek kadar egoisttim.
Özellikle annem öldükten sonra...
Ama şimdi ne kadar yanıldığımı anlamıştım.
Ne kadar dışarıya karşı güçlü görünsem de bir yanım sessizlik ve karanlık içinde dağılmayı arzuluyordu.
Bu zamana kadar o yanımı gizlemeyi, örtmeyi başarmıştım.
Zayıflığımı kimseye göstermemem gerektiğini biliyordum.
Ancak bazen kendisi yüz üstüne çıkacak bir çatlak bulup benliğime sızıyordu.
Rahatsızca kıpırdandım ama hiçbir işe yaramadı.
Kendime gelmem, tekrardan duvarlarımı üzerime geçirmem gerekiyordu.
Gözlerimi ileriye dikmiş bir şekilde otururken uzaktan gelen kahkaha seslerini duydum.
Kulaklarım dış kapıya kitlendi.
Yavaş hareketlerle kalktım.
Bacaklarım hala karıncalanıyordu ancak bana ihanet etmeyip beni taşıdılar.
Kapının küçük deliğinden bakarak koridoru görmeye çalıştım.
Ses daha da yaklaşmıştı.
Şehvetli bir kadın kahkahasıydı bu...
Sasuke'nin sürtüklerinden biri olmalıydı.
Sarı saçları ve cilveli bir gülüşle kadın görüş alanıma girdiğinde onu tanıdığımı fark ettim ve iç çektim.
Bu İnoydu.
Sasuke'den kopamamış olmalıydı ki onunla bedenini paylaşabilmek için buraya kadar gelmiş olmalıydı
Bedenim tiksintiyle ürperdi.
Bu basit ve iğrenç davranış ancak Sasuke gibi birinden beklenirdi zaten...
"Sasuke! Kapıyı aç hadi!"
Koridorun ilerisine bakıyordu.
Orada Sasuke'nin olduğunu tahmin etmek zor değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]
FanficGüneş annemi güzel bir öpücükle ödüllendirdi ve annem benim elimi tutarak gülümsedi. Uzun saçları, mavi gözleri ve sevecen bakışları çocuk kalbime dokunuyor, beni mutlu ediyordu. Elimi tutan eli sıkılaştı... Arkama bakmama izin vermedi. Diğer elini...