Zgniłe róże

Prolog

JASMINE

Kojące nocne niebo, cichy szum wiatru i połyskujące na niebie gwiazdy. Tego mi brakowało, zamiast przyjemności jedyne nad czym pracowałam to zdanie egzaminów końcowych.

W trakcie mojej nauki w prywatnym liceum ,,Patridgess,, w Nowym Yorku wydarzyło się mnóstwo niefortunnych sytuacji, do których Broń Boże nie chciałabym wrócić.

Zamiast używek zaczęłam codziennie biegać, a zamiast alkoholu, cóż..- Wybrałam intensywną naukę. Od tamtych wydarzeń, które znacznie zmieniły moje poglądy minął zaledwie rok. Często o tym myślałam, a wyjście z nałogu sprawiło mi duży kłopot. Niemal zostałam usunięta z listy uczniów, lecz mój Ojciec wpłacił postawną sumę na rzecz placówki.

Przez te wszystkie wydarzenia musiałam zostać odizolowana od innych uczniów aby nie naruszać ich przestrzeni osobistej, co przyjęłam dość dobrze, ponieważ sama miałam potrzebę odpoczynku. Nauka w ciszy to coś, czego każdy uczeń w akademiku pragnie, zamiast tego po nocach słychać głośną muzykę i krzyki, natomiast ja miałam zapewniony spokój.

Udało mi się zostać przewodniczącą szkoły, co było nie lada wyzwaniem. Na początku w ogóle nie otrzymałam wsparcia, ale z czasem uczniowie zaczęli się do mnie przywiązywać. Od początku dogadywałam się jednak z wiceprzewodniczącym, który wprowadził mnie w nowy świat.

Nauczyłam się nie pokazywać słabości i być bardziej stanowcza, co zdecydowanie pomogło mi pełnić funkcję w szkole. Integrowanie się z uczniami to w ogóle nie było moją bajką, za to miałam jeszcze zastępcę- Milesa Graysona. Był postawnym chłopakiem, który robotę z socjalizacją odwalał w większości za mnie. Co prawda mało rozmawialiśmy poza obowiązkami, ale uważałam że był nad wyraz kulturalny i przyjazny. Wiedziałam też, że był w drużynie piłki nożnej i miał brata w tej szkole, którego kompletnie nie kojarzyłam z widzenia, ale chyba też miał imię na ,,M,,.

Byłam jeszcze dzieckiem, kiedy przydarzyło się coś, co zaburzyło moje myślenie. Od tamtego czasu uczęszczałam na wizyty do terapeuty i przyjmowałam regularnie leki, które z czasem nie wystarczały i przemieniły się w coś więcej. Ta decyzja zapadła za szybko i niczego nie żałuje tak jak jej podjęcia.

Codzienne picie alkoholu, narkotyki i nikotyna. Tak wyglądało moje życie do końca drugiej klasy, byłam tylko nieodpowiedzialnym bachorem z okropną przeszłością, której nie umiałam zapomnieć. Co piątek widziano mnie na imprezach to w pokojach chłopaków, to w klubach. Bawiłam się całą noc, wyrzucałam moje smutki przez taniec i picie alkoholu, a każdy ranek był moim cholernym koszmarem. Nie chciałam do tego wracać, ale przygotowane dla mnie wydarzenia w przyszłości nie zapowiadały się wcale lepiej.

Przeszłość- szkolna i ta głębsza, sprawiły że stawałam się kimś kogo sama nie znałam. Stawałam się wrakiem człowieka, a przez większość czasu nawet tego nie widziałam. Stałam się z pozoru zimnym potworem, który ma w poważaniu opinie ludzi, ale w środku byłam tylko zniszczonym dzieckiem, które błaga o pomoc. Byłam zepsuta, czułam się brudna od środka, codziennie coś mnie pożerało, a ja nie umiałam pozbyć się tego uczucia.

Opuściłam wiele wizyt u terapeuty i mój ojciec postanowił mnie stamtąd wypisać, co prawda był zmartwiony, ale zapewniłam go że już mi lepiej, co było czystym kłamstwem. Nie było lepiej, pomimo tego że odpoczęłam, nadal czułam ten wewnętrzny niepokój, że ktoś mnie naćpa czy dotknie bez mojej zgody. Mieszkanie samej przyniosło mi wiele korzyści, ale noce w większości zostawały nieprzespane, ja się nie bałam, to było coś w rodzaju wewnętrznej pustki. Nie mogłam powstrzymać jej wzrostu, nie chciałam. Nie chciałam być szczęśliwa- tak na dobrą sprawę, to w ogóle zapomniałam, jak to jest widzieć świat w kolorach.

Pisząc tą myśl nie miałam jeszcze pojęcia, jakie porażki poniosę w niedalekiej przyszłości, nie wiedziałam że do mojego życia wstąpi osoba jeszcze bardziej zepsuta niż ja, która zabierze nas na samo dno.