Five Night's at Freddy's: Foxy's a good guy

Day 3 Foxy

Foxy zat stil achter het gordijn in Pirates Cove. Hij had de avond niet leuk gevonden, zeker niet toen Bonnie en hij bijna binnen waren gekomen. Gelukkig had de nachtwacht de deur net op tijd dicht gedaan, van zenuwen had Foxy waarschijnlijk niet geweten wat hij zou doen, hem aanvallen? Of alleen laten schrikken. Hij hoorde de nachtwacht langs Pirates Cove lopen, maar niet in de richting van de uitgang... maar naar de parts-room. Hij keek voorzichtig om het gordijn heen, de deur naar de achterkamer stond half open. Hij zag ook nog een schaduw in de kamer verdwijnen. Even stond zijn hart stil en dacht hij dat het Freddy was, maar toen zag hij hem op het podium staan, samen met de andere. Even later ging de deur weer open en kwamen de eigenaar en de nachtwacht naar buiten. Ze liepen in de richting van de uitgang en praatte met elkaar.

'...dat je daar nog komt, het is er gevaarlijk en je kant gewond raken.': zei de eigenaar tegen de jonge, die een jaar of 25 was, zwart haar, een vriendelijk gezicht.

'Beloofd, wat is er achter die deur?'

'Opslagruimte, voor ingrediënten.'

'Waarom is die deur op slot?'

De eigenaar bleef staan, Foxy zag zweetdruppels op zijn gezicht.

'Weet je, het is beter dat je sommige dingen niet weet. Steek je neus maar niet in zaken die gevaarlijk zijn. Je kunt soms achter dingen komen die je niet wil weten.'

'Nou, oke dan. Tot morgen.'

'Maak je nu maar niet te veel zorgen, alles komt goed. Je hoeft nog maar een paar dagen, dan heb je weer rustige avonden.'

'Bedankt, werk ze.'

Foxy trok zich terug, daar was hij al bang voor. De nachtwacht ging neuzen, omdat hij wilde weten wat er aan de hand was. Ze moesten hiermee niet door gaan, het kon hen veel meer kosten dan hun baan.

Toen dacht Foxy aan zijn andere zorg, het telefoontje van de vorige avond. Hij had duidelijk de stem van Golden herkend.

'Golden, ben jij dat?'

'Ik...ik... het gaat goed, denk ik.'

'Waar ben je? Kom je snel terug? Ik mis je.'

'Ik... weet niet... waar ik ben... Ik heb het zo koud.'

'Waar ben je? Dan kom ik je halen.'

'Ik heb het zo koud... Ik weet niet...ik...ik... ik zie alleen muren, geen licht. Ze... prikken me... doen dingen... ze willen dat ik... vreselijke dingen doe...ik wil niet.'

Plots hadden er voetstappen geklonken, hele zware, als van zware schoenen. Golden adems had verstompt.

'Je bent mijn beste vriend... vergeet dat niet.'

Toen had er en ruis door de lijn geklonken, zware geluiden, alsof iets versleept werd, een zwiepend geluid... en de beltoon.

Foxy was compleet in shock geweest, vandaar dat hij ook verward was die nacht. Hij moest met iemand praten, anders werd hij gek.

De eigenaar onderbrak zijn gedachte.

'Jongens, naar kantoor, nu!'

Foxy liep stil naar het kleine kantoor. Waar de eigenaar half geschokt in zijn stoel zat.

'Jongens, ik weet niet wat het is. Maar die nachtwaker is gaan rondsnuffelen. ik weet niet wat jullie gedaan hebben, maar het houdt nu op. Als jullie vanavond niet op jullie kamer blijven, gebruik ik de sleutel.'

Freddie keek zowel kwaad als bang.

'Waarom zou u, we staan alleen op het podium, waar we horen.'