BENİM ABİLERİM MAFYA

💚KABUL ETMELİMİYİM?💚

Ebrar tarafından;
Dışarda silah sesleri duyduk hemen kızlarla kendimizi dışarı zor  attık Adrian da bizimle geldi.Dışarıyı kontrol ettik bı baktım bı kızın kucağında Hayal yatıyor.Etraf kanlıydı o kız çığlık atıyordu.

O kız:HAYALLLL uyan aç gözünü beni bırakamazsın Hayallllll

Kız öyle bağırıyor ki her tarafta ufak ufak Kan göletleri vardı kızın elbisesi de Hayal de tamamen kan içindeydi.

Ben:Noluyor burda Hayal'e nooldu?

O kız:Hayal Hayal'i vurdular.Ka-kardeşimi vurdular yardım edin lütfen.

Ben:Siz kimsiniz onu nerden tanıyorsunuz?O Sizin kardeşiniz değil bizim kardeşimiz.Adrian yardım et lütfen

Adrian Hayal'i kucağını aldı.Koşarak arabaya geçtik.Kızıda yanımıza aldık sadece ağlıyordu noolduğunu sonra anlatırdı.Önce kardeşimi kurtarmam lazım.

Sude:Çok fazla kan kaybı yaşamış.Nabzı az atıyor.

Ebrar: Hayır hayır sıkı tutunun.Hayal lütfen şu gözlerini aç yalvarırım.

Gözlerimden yaş gelmeye başladığı gibi gaza bastım.Kardeşimi asla kaybedemem o adam yüzünden karanlığa düşmüş bı daha o karanlığa düşmesine izin veremem kendimi asla toparlayamazdım.O kadar sinirliydim ki eklem yerlerim beyazladı direksiyonu koparmamak için kendimi zor tutuyorum.Hastaneye vardık direk sedye aldılar.Sonra yoğun bakıma aldılar.

İrem duvarın dibine çökmüş ağlıyordu.Sude de öyle ben bı oraya bir buraya doğru ilerliyordu saçlarımı çekiştiriyordum.Sonra duvara yumruk atmaya başladım bağırmaya başladım galiba sinir krizi geçiriyordum;

Ben:HAYALLLL aç su gözlerini kardeşimmmmm.Kardeşim seni kaybedememm

Koşarak yoğun bakım ünitesinin odasının önüne çöktüm.Yerleri yumruklarken yine bağırmaya devam ettim.

Ben:HAYALLLL duy sesimi kardeşimm bak ben burdayım biz buradayız İrem burda Sude burda ben burdayım DUY SESİMİ HAYALL

Kolumda Sude ve İrem'i gördüm en son  kolumdaki sızı gozlerimi kapatmama sebep oldu sanırım sakinleştirici yedim.

Gözlerimi yavaşça açtım.Kızlar çok bitkin halleydiler.İrem yanımda Sude de tam o arada odadan çıktı.

Ben:Hayal iyi de bişey de bana İrem

İrem: Üzgünüm Ebrar hala haber yok 3  saattir.Hiç bir haber yok.Kardeşim aç gözlerini artık.

İkimizde yine bekleme yerindeydik.O kız sürekli birileriyle telefonda konuşuyordu ve gözyaşları hiç durmamıştı sanırım yani.
Kendimi toparlayıp kızın karşısına geçtim kollarımı birbirine sardım.Büyük bı ihtimal her şey kız yüzünden diye geçirdim.

Ben:Ben Ebrar sizi dinliyorum.

Kız:Ben de Sevgi .Baştan mi anlatıyım her şeyi Ebrar?

Ben:Öncelikle bir kaç sorum var Kardeşimi nerden tanıyorsunuz? Neyisiniz?Neden vuruldu?

Sevgi:Siz arkadaşısınız galiba?

Ben:Hayır ben öz ve öz kardeşiyim.Ayrıca soruları ben sorarım.
(Öz ve Öz derken o kadar bastırdım ki kız kırıldı)

Sevgi:Ebrar ben Hayal'in Ablasıyım.Sevgi Kayanyıldız küçükken kız kardeşimizi kaçırdılar daha 1 ve 2 yaşına kadar bizimleydi.Sonra onu bir daha bulamadık her yerde kardeşimi aradım ben kıyafetlerini kokladım kokusu gitti kardeşimin.O bana bize kardeşim Annemin Yadigarı Sonunda onu buldum.Konuşmak için dışarı çıkardım.Kardeş olduğumuzu fotoğraflarımızı gösterdim bana inanmadı inanmak istemedi.Sonra bı fotoğrafla yan yana koydu karşılaştırdı.Dogru söyleme ihtimalimin olduğunu söyledi ama yine de beni kabul etmedi.Hayal bana benim ailem var zaten Ebrar var İrem var Sude var dedi.Sonra vuruldu yakınlaşmak istedim ama kendini benden uzak tuttu.Yerleri yumruklamaya başladı neden ben neden üzerimde ki lanet hiç bir zaman geçmicek mi diye bağırdı.Ayağa kalktı dengesini kaybetti bende koşarak onu tuttum.Sonra benle ufak bir konuşması oldu