ÖLÜLER VE YAŞANTI

🤧 ÖZEL BÖLÜM 🤧

Hellööö😋🐥
Yeni bölüm ve bir çok olay waow
Bol okumalar...

        *Önceki bölümden alıntı*

"İzlemek ha?.. Bundan sonra izleme o zaman! Seni küçük velet!"

Resmen kendi ellerimle Ayça'yı bir daha izlememe kararı aldırmıştım. Ama buna da çözüm bulucaktım. Hatta bulmuştum bile...

"Bak Ayça'yı izlememe izin ver ben de bunun karşılığında..."

"Sende bunun karşılığında ne!? Hızlı konuş!"
Bağırmasıyla birlikte bir an irkilmiş ve düşünmeye başlamıştım. Ne yapabilirdim bilmiyorum. Ama Ayça'yı rahat bırakması lazım. Yalnızca rahat bırakmak değil benim onu izlemem lazım. 

Neden o lanet gün onun yanına gidip durdurmadım ki!? Onunla anlaşma yapmamın tek yolu vardı...

                              ~🐥~

Üzerine doğru atladığım ve resmen itildiğim kamyonun sol tarafına geçerken herkesin şaşkın bakışları üzerimdeydi. Yakınlarda bi' kadın sesi ve erkek sesi yaklaşıyordu.

"Kızım iyi misin?"

Gözümü zar zor açıyorken diğer soru da gelmişti.

"Gerçekten görmedim istersen hastahaneye gidelim. Bu durumda bırakamam seni yavrum"

Ohh hadi amaaa! Yavrum deme be!

Gözümü açmadan belki konuşabilirim diyerekten zar zor konuşmaya çalışmıştım.

"İ-iyiyim be..n. ah kafam" elimi kafama koymuştum. Kafam kanıyordu. Bunu ben fark etmedim. Yanımda duran adam söylüyordu. Bana yavrum diyen sinir olduğum adam.

Gözümü yavaş yavaş açtığımda karşımda iri yapılı kumral adam duruyor beni izliyordu. Onun kollarında öylece yatıyordum resmen! Tam bi rezillik! Gerçi onun yaptığı rezillik bırakta can çekişerek gebereyim. Ölmeye de rahat yok ki!

"İyiyim ben bi' şeyim yok. Bırak beni!"
Bu sözleri derken bile kafamda ki kanayan yara fena hâlde acıyordu. Tabii bunları gören kumral adam bana dönüp kafasını salladı.

"Aynen aynen çok iyisin ya ondan kafan kanıyor. Ve sesin olduğundan daha titrek! Kesinlikle çok iyisin!"

"Aman sana mı kaldı benim iyiliğimi sormak?"

O sırada etrafa yavaşça baktığımda herkes resmen bu sohbeti dinliyordu.

İşiniz gücünüz yok mu be!

Tabii millete kaos çıkmış. Ben olsam bende oturur dinlerim. Ama o kişi benim yani olsam dinlerim. Onlar kim ki?

Olaydan alakasız dinleyen millet ve başımda dikilen kumral iri adamla olan benim sohbetim... Ahh ahh bi' ölmeye bile rahat yok!

Adamın kollarında durmaktansa giderim daha iyi diye düşünmeye kalmadan arabaya binmiş hastahaneye doğru yol alıyorduk.

Bırakta rahat rahat gebereyim işte be adam!

"Eee sen niye önüme atladın? Ölümünü mü arıyorsun?"

"Evet!"

Ne bekliyordu yani ölüm aramasam neden önüne atlıyayım ki??

"Delisin herhalde"

"Evet"

Ne derse evet diyecektim çünkü beni tanıtıyorken hayır deme ihtimalim yoktu. Ve kafam kanıyorken kendisi hâlâ benimle sohbet ediyor. Asıl deli sensin be!