Bizim Bebeğimiz

Kıskançlık

Multimedia da Ekin,Eray ve Batuhan var keyifli okumalar❤️-Thoughtlesss

"S-sen?"dedim gözlerimi ayırmayarak ama lafın devamı gelmiyordu.

Eray:"Beni içeri davet etmiycek misin?"

Hala yüzüne bakıyordum çünkü idrak edememiştim.Bu çocuk neyin nesiydi böyle?

...

Uyandığımda hala uykum vardı.Okul 9.30 da başladığı için ve ben yeni evimde Tuzla'da olduğum için saatler önce uyanmıştım.Skittles'ın mamasını tazeliyip çalan kapıyı açmak için aşağı kata indim.Eve alışmak zordu çünkü çoğu şey tersime geliyordu.Çok büyük olduğu için çoğu şeyin yeri farklıydı.Salon ve mutfak ayrılmıştı eski evime göre.Tek yaşadığım için de ebeveyn odasi benimdi.Diğer odalarda zaten yerleştirilmişti.Daha bakmadım bile diyebilirim.Daha üstümü değiştirmemiştim.Dünen merdivenlerin sonuna geldiğimde kapıya doğru ilerleyip açtım kapıyı.

Eray:"Günaydın."diyip elinde taze poğça kokusu gelen paketi bana doğru uzattı.Dün akşamı anlatmak gerekirse hala hakkında bir şey bilmiyordum boş muhabbet yapıp bebeğimin durumunu sormuştu.Paketi elinden alıp teşekkür ettim.

Eray:"Okula gidicek misin bugün?"

"Bu saatte kalktığıma göre?."

Eray:"He doğru peki şey okula beraber gidelim mi?"

"Hayır."dedim ve kapıyı kapattım.Çok ilginçti bu bütün olanlar.Babam neden Tuzla'yı seçmişti? Eray kimdi? Ve bir ay olsada hala cevaplanmamış en büyük soru Batuhan'ın neden beni bıraktığıydı.Bunların hepsini sırtımda taşıyordum resmen.Rosie'den de uzaktım artık.Kimsesizdim.Eray'ın getirdiği poğçaların kutusunu açtım ama içimden bir ses yememem gerektiğini söyledi.Çok tuhaftı bu çocuk.Sanırım yememek en iyiysiydi diyip onları bi kenara koyarak kendime kahvaltı hazırladım.Kahvaltımı bitirdikten sonra yukarı çıkıp uzun bir elbise giydim çünkü karnım artık gerçekten şişmişti ve şişmeye devam ediyordum hemde tüm bölgelerimi kapsayarak.Bu çok liginç bir şey aslında karnınızın büyümesi şişmesi ve gerginleşmesi...ilginç olduğu kadar da mucizevi bir şey.Hazır olduktan sonra çıktım evden.Çantamı koluma atıp arabamın yanına giderken Eray sanki benim çıkmamı bekliyormuş gibi motosikletin üstünde ağır hareketler yaparak kaskını takıyordu.Bu çocuk gerçekten normal değildi.Umursamadan bindim arabama aynalarımı ayarladıktan sonra arabayı çalıştırdım ve siteden çıktım.Yol baya uzundu mide bulantım tutmasın diye yanıma atıştırmalık bir kaç şey almıştım onları açıp yemeğe başladım.Gerçekten çok fazla kilo alıyordum artık.Radyonun sesini açtığımda fark ettim ki Eray motoruyla tam benim arkamdan geliyordu.Aynadan görmüştüm onu.Denemek için biraz hızlandım o da hızlandı.Yavaşladım o da yavaşladı.Gerçekten bu çocuk neyin nesiydi babamın bana yalan söylerek aldığı evde komşum ve üstüne aynı okul ve aynı sınıftaydık.Elbet bu işin de aslı belli olucaktı sessiz olduğum gibi sabırlıda bi insandım.Yol tam tamına bir saat sürmüştü.Toplu taşıma daha rahat olabilirdi belki süre açısından ama hamileydim benim için çok zor olurdu...Nihayet okula gelmiştim otoparka girdiğim anda herkes bana bakıyordu daha doğrusu bana değil bebeğime bakıyorlardı.Ama onu ellerimle ya da başka bir şeyke kapatıcak halim yoktu.Bebeğim unutulucak bi şey değildi.Arabadan çıkıp okula doğru ilerlerken Eray'da koşarak yanıma geldi.

"Nerden çıktın sen?"

Eray:"Aynı okuldayız unuttun galiba."

"Unutur muyum hiç bi de aynı site.."dediğimde güldü.Batuhan'ı bahçede gördüm ama o arkadaşlarıylaydı Zeynep'te ordaydı ama yanına gitmiycektim zaten okula devam etme kararı benim için zor bir şeydi olabildiğince Batuhan'dan uzak durmak istiyordum.