ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~5~

Ο Ιωσήφ την είχε προσέξει αμέσως με το που είχε περάσει την γυάλινη εξώπορτα του αεροδρομίου και είχε σταθεί για μια στιγμή μονάχα ανήσυχη για το προς τα που θα έπρεπε να κινηθεί. Και ποιος δεν θα πρόσεχε μια τέτοια γυναίκα αναρωτήθηκε φέροντας στην μνήμη του την εικόνα που παρουσίαζε η Ελβίνα όταν βγήκε έξω κρατώντας την βαλίτσα της ανά χείρας. Αρκετά ψηλή για γυναίκα, με μαύρα μακριά μαλλιά και έντονα ζυγωματικά. Λυγερόκορμη και αρκετά εντυπωσιακή με την τζιν πουκαμίσα της να πέφτει χαλαρά γύρω από το αδύνατο κορμί της. Θύμιζε περισσότερο μανεκέν και όχι τη συντηρήτρια που περίμεναν με αγωνία να συντηρήσει το μικρό ναό του χωριού τους. Φαινόταν τόσο σίγουρη στις κινήσεις της που όταν το πρόσωπο της συσπάσθηκε στιγμιαία από ανησυχία βλέποντας τους διαδηλωτές να ορμούν κατά το μέρος της πρόσκαιρα χάρηκε που έδειξε να διαθέτει και ανθρώπινη πλευρά . 

Βέβαια μετά ανησύχησε μιας και είχε εμπλακεί εν τω μέσω μιας διαδήλωσης και δίχως να το σκεφτεί είχε ορμίσει να την προστατέψει. Φαινόταν τόσο λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη που του  γέννησε αυτόματα το αίσθημα της προστασίας. Κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε όταν άνοιξε το στόμα της και εξαπόλυσε τα θανατηφόρα πυρά της. Γιατί το στόμα της ήταν πολυβόλο. Χαμογέλασε αχνά ο άντρας αλλάζοντας ταχύτητα στο καημένο μεταφορικό τους όχημα. Όσο και αν αυτή η γυναίκα φώναζε ότι δεν χρειαζόταν κανένα είδους βοήθεια τα μάτια της έλεγαν το αντίθετο. Πιο πληγωμένο βλέμμα δεν είχε ξαναδεί ποτέ του. Τέτοια έκταση θλίψης και μοναξιάς καμουφλαρισμένη πίσω από ένα σκληρό βλέμμα δεν είχε ξανά αντικρίσει.

Ήξερε ποια ήταν εξαρχής. Ήταν ενήμερος από χθες το βράδυ που είχανε μαζευτεί στο καφενείο του χωριού και συζήταγαν τις εξελίξεις όπως συνήθιζαν να κάνουν κάθε βράδυ σχεδόν από την μέρα που είχε έρθει ο ίδιος στην Ακράτη . Ήταν και ο αγαπημένος του κυρ Μανόλης εκεί ,εκείνος που θα αναλάμβανε την ανακαίνιση του εξωτερικού μέρους του παλαιού ναού και προστάτη του χωριού τους όταν συζητήθηκε έντονα το όνομα της. Η εταιρεία της  τους είχε ενημερώσει με email ότι θα έφθανε αύριο με πτήση μέσω Ζυρίχης μια σπουδαία  συντηρήτρια έργων τέχνης και αρχαιοτήτων. Τους είχαν διαβεβαιώσει ότι η Ελβίνα Σέλινγκ ήταν απολύτως ικανή να φέρει εις πέρας το μεγαλεπήβολο έργο της αναπαλαίωσης του ποιο παλαιού ναού της περιοχής με ανυπολόγιστη αρχαιολογική αλλά και συναισθηματική αξία. Αυστηρή, εργατική, δίκαιη ήταν από τα λίγα που επίθετα που είχαν χρησιμοποιήσει στις διθυραμβικές κριτικές τους αν και κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να είχαν αναφερθεί και στην ομορφιά της που ήταν απίστευτη.