BÖLÜM ŞARKISI, Sezan Aksu , Firuze
Aydilge, Aşk paylaşılmazSevgili okurum, yeni kurgumla sizlerleyim, bu hikâyede siz hastasınız ben iyleştiren. Belki de siz beni iyleştirirsiniz.
🎻
"Unutma Alya, ateşle oynarsan kendini yakarsın, kendini yakarsan onuda yakarsın."
🎻
"Yara da acı çekerdi, aynı bir fidanın cançekişdiği gibi."
Keman çalmak benim hayatımdı, tek beni iyileştiren şeydi.
Uzun ince ellerim kemanın da ahenkle dans ediyordu.
Fikrimin ince gülü 'nü çalıyordum, ya da o beni çalıyordu.
Keman,keman sesi benim için bir huzur sokağıydı,çünkü tek beni anlatan şeydi.
Babam küçüken bana bir şey öğretmişti.
"Unutma kızım, bir keman'ı çalmak bir ruhu yaşatmak gibidir ."
Derdi o zamandan beri kendi ruhumu yaşatıyordum.
Babam öldürülmüştü , evet çok basit bir kelime gibi duruyo bilir ama içinde çok şey barındırıyordu.
Babam bir savcıydı , bir suçluyu savunulması isteninince baban reddeti ama bu reddetiş onu bizden kopardı.
Kimin öldürdüğü biliyordum ama nası insanlar olduğunu bilmiyordum.
Kendimizi yaşatmadan önce ruhlarımız hala ölümü diye bakmak gerekirdi.
Bende yaşatamayan insanları yaşatıcaktım.
🎻
Uzun süre ardından eve gelmiştim, okulum sonunda bitmişti.
Artık ben psikoloji öğrencisi değil psikyatris tim.
Evet bu benim için büyük bir şeydi,
annemin sesiyle kemanı bırakmam bir oldu annem içeri girdi."Alya kızım hadi gel mantı yaptım sen çok seversin hem Arız 'da geldi senin için." dedi cılız sesiyle.
Tebessüm ederek kalktım,
"Siz başlayın ben birazdan gelirim."Arız,annemin öve öve bitiremediği damat adayı. Avukat olmasıyla övünen biriydi, ben evlenmeye karşı bir kadındım.
Yani kariyer peşinde olmak daha doğru geliyordu.
Diyerek annemi odadan göndermeye çalışma çabalarına girmiştim.
Annem gitikten sonra aynanın karşısına geçtim.
Küt kahkülü siyah saçlarım her zamanki
gibi dalgalı ve özenliydi, çekik yeşil gözlerim gülümsemesem bile öyle duruyordu.Upuzun kirpiklerim yüzünden gözlerimle önümü görmekte zorlanmıyor değildim.
Saçımı sakince tarayıp odadan çıktım, salonda masanın tam karşısında kahverengi gözlelerle bana bakıyordu.
Gözleriyle beni süzmeye başladı ve sonunda gözleri gözlerimde durdu. Tiksinir gözlerle ona baktım.O ise umursamaz gözlerle bakıyordu.
Annem kendini belli etme çabasıyla tız sesler çıkarmaya çalışıyordu."Kızım otursana. " dedi sahte gülümsemesiyle.
Yavaşca oturdum, bana bakan Arız' a boş gözlerle baktım.
Yemeğimi yemeğe çalıştım en sevdiğim yemek bana zehir olmuştu. Karşımdaki Ilgaz'a baktım kız kardeşim "idare et " der gözlerle bana yalvarıyordu.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
AVARE| ATEŞ ve BARUT
General FictionGözlerine her baktığımda, gördüğüm , yorgunluk, hissizlik ve acımasızlık. Aral Atlas Alpağün. Ünlü mafya liderinin en büyük oğulu. Bana kalırsa kendinin nereye ait olduğunu bilmeyen bir avare. "Kendini bir kelimeyle anlatsan," mırıldandım. "Ne der...