Montairre Series 1: That Bitch Is Mine [COMPLETED]

Chapter 51

Chapter 51

"How are you feeling, Ash? Are you okay?" Pukaw sa akin ni Samuel.

Ilang beses akong napakurap habang nakatingin sa kaniya. "A-ah, yes. I-i'm fine, don't worry. Let's go?"

Kanina pa ako hindi mapakali. Simula noong makalabas kami ng eroplano at bumungad sa akin ang wangis ng bansang kinagisnan ko. Tila nanibago ako sa klima at mga tao rito.

Naglakad na kami papunta sa sasakyang susundo sa amin, nandoon na rin si mommy at Jonah, nauna na sa amin. Yes, kasama ko si Jonah! Kaming tatlo na lamang ni Sam at Magnus ang magkasama ngayon. Karga-karga ni Sam ai Magnus habang bitbit ko naman ang isang maleta namin.

Si Tita Ericka naman ay humiwalay na sa amin kaagad pagkalabas namin. Napag-usapan narin namin ito kahapon, na hindi kami pupwedeng magsama pagkarating namin dito sa Pilipinas dahil siguradong ang mga pamangkin niya ang susundo sa kaniya. She's too considerate and understanding. Alam niyang hindi pa ako handang makita at makausap ang pamangkin niya.

When we reached the car, we immediately drove through the hotel tita Ericka told us. Sa tingin ko ay nasa iisang venue lang din gaganapin ang show na sinasabi ni Ericka.

Magkasama kaming dalawa ni Magnus sa kuwarto habang may sariling kuwarto naman ang mga kasama ko.

"Unnie, I already settled the designs in my room. Just tell me if you need anything from me, I'm just call away."

Ngumiti ako sa sinabi ni Jonah noong nagkasalubong kami sa hallway. "Thank you, Jonah. I'll keep that in mind. Just rest for now, I know you're tired."

Tumango siya at nagpaalam.

Kasalukuyang kasama ni Mommy ngayon si Magnus sa playground. Nasa likuran iyon ng hotel na tinutuluyan namin ngayon. Nakakamangha lang ding isipin na mayroon silang ganito rito.

I heaved a really heavy sigh as I took a look on the scenery infront of me.

Nandito na nga talaga ako.

Nakakatawa lang isipin na nasa Yerevan lang kami, apat na kilometro lamang ang pagitan nito sa Fortaleza. Sobrang lapit ko na sa lugar na kinagisnan ko.

Nasa kalagitnaan ako ng pagmamasid sa paligid nang maramdaman ko ang pagtunog ng telepono ko. I immediately got it out from my pocket and saw Clementine's name on it.

Lumapad ang ngiti ko at sinagot iyon, "Clemy..."

"Dumating ka na ba? Nasaan ka na?" Bungad nito sa akin.

"Yes, nandito na ako kanina pa. How about you?"

"Nandito ako ngayon sa Cold Winter Café. I'm sure natatandaan mo pa naman ang café na iyon, right."

Bigla yatang pumintig ng malakas ang puso ko. Hell, I'm really going to Fortaleza?! Am I ready for that?

Tumikhim ako at inayos ang pagkakatayo ko, "y-yeah, naalala ko pa. May kasama ka?"

"Uh, yes, I'm with Vien."

"Oh." Wala akong ibang masabi liban dun. Naghalo-halo ang nararamdaman ko sa mga oras na iyo. Shocked because I thought Bevien is not interested on seeing me. Happy because after six years, I'm finally seeing my bestfriends.

"Oh ka diyan, halika ka na kasi, bilisan mo! Time is gold! Huwag kang magpaka pagong diyan!" Napapitlag ako sa sigaw ni Clemy.

Imbis na mainis ay bigla nalang akong natawa. Ibinaba ko ang telepono ko at mabilis na tumakbo papunta sa playground. I saw mommy and Magnus playing the swing.

"Mom, iwan ko muna si Magnus sa'yo ha? If it's okay? Puntahan ko lang po sina Clemy sa Fortaleza. I miss those dumbheads so much."

Ngumiti siya sa akin at itinigil ang paggalaw ng swing, "of course, mag-ingat ka lang anak, ha?"