De poort naar de geheime valei.

De poort

Ik keek verveeld naar de klok. Naast me zat Yara mijn bff. We deelden echt alles. Behalve dan mijn grote geheim... 'Liza!! Opletten!' riep de juf. Ik keek snel weer naar het bord. Toen de bel ging kon ik wel schreeuwen van geluk! Ik rende naar buiten en Yara vroeg of ik wou spelen. Ik keek sip en zei"Sorry ik kan niet. Mijn vader wil weer dat ik help in de winkel" zoals altijd zei Yara weer"maar je bent pas 12! Ik weet het. Antwoordde ik zoals altijd. We zeiden elkaar gedag en nog voor ik in het bos was lachte ik al. Ik rende en volgde een pad dat alleen ik kende. Na een paar minuten bleef ik staan voor twee bomen die naar elkaar toe stonden gebogen zodat tussen de stammen een soort ronde poort ontstond. Ze keek om zich heen en zei duidelijk"Weer en wind, de zon en de maan. De magie zal altijd blijven bestaan!" De poort ging open en ik stapte erdoor. Ik keek aan de andere kant met een grote glimlach om me heen. Ik snoof de heerlijke lucht op en riep luid"Steralie! Hier ben ik!" Ik zag de sneeuw uilen door de lucht vliegen en ik zag de eenhoorns grazen. Aan het einde van de valei zag ik het paleis en het dorpje er om heen. Ik lachte en begon naar het paleis te lopen. Ik was net een paar minuten aan het lopen toen ik ze zag. "Hey Evi hey Sterre!" Riep ik naar de tweeling. "Hey Liza!" Riepen ze in koor terug. Ik boog diep en daardoor duwde Evi mij om? "Je weet dat we het haten als vrienden buigen!" Riep Evi. "Juist daarom doe ik heet steeds!" Lachte ik. Net zoals alle elven hier hadden ze vleugels. Ik had wel elven oren en andere kleren, maar ik had geen vleugels. De tweeling,prinsessen, snapte het ook niet. Alleen de meiden en hun ouders wisten dat ik uit een andere wereld kwam. Ik bleef daar bijna 2 uur en ging weer naar huis. Toen ik thuis was was ik best moe en ik ging weer eens vroeg naar bed.