Blue Umbrella

Ep 13: First kiss

-فلیکس من واقعا متاسفم. توی اولین روزی که همو دیدیم اونجوری تو رو توی دردسر انداختمت و چند شب پیش هم یه جور دیگه. من واقعا انقد هم دردسرساز نیستم فقط از شانس بد تو رو توی زمانبندی بدی دیدم.

-هیونگ. نزن این حرفا رو. واقعا اوکیه و مشکلی نیست. دوستیم دیگه. باید توی همچین وقتایی پیش هم باشیم.

وویونگ لبخند مهربونی به صورت درخشان فلیکس زد و چرخید سمت هیونجین که پیش مینهو و جیسونگ نشسته بود اما مشخصا همه نگاه و حواسش اینور بود. حقم داشت. فلیکس امشب رویایی به نظر میومد. موهای فر و بلوندش رو صاف کرده بود و روی پیشونیش ریخته بود. دکمه‌های پیرهن سفیدش تا وسطای سینه‌اش باز بود و تتوهاش به خوبی معلوم بود. شلوارک لی تا روی زانوهاش پوشیده بود و وویونگ قسم میخورد نگاه همه توی کلاب روشه. خودش دقیقا نقطه مقابل فلیکس بود. پیرهن مشکی پوشیده بود و پوست برنز و موهای مشکیش تضاد جالبی بینشون ساخته بود.

وقتی برگشتن سر میز، وویونگ عمدا کنار جیسونگ نشست و فلیکس رو هل داد سمت جای خالی کنار هیونجین. حالا که خیالش راحت شده بود با فلیکس نخوابیده باید زودتر واسه رفیقش آستین بالا میزد.

بعد هم چشمک شیطونی به جیسونگ زد که اونم متوجه حرکاتش شد. جیسونگ واقعا پسر باحالی بود و وویونگ از آشنا شدن با این آدمای جدید خوشحال بود.

-هنوزم خیالم راحت نیست که پیشخوان رو سپردم دست بچه‌ها.

-عزیزم بعضی روزا هم باید به خودت استراحت بدی.

مینهو دستش رو انداخت دور دوست پسر نیمه مریضش و خم شد و شقیقه‌اش رو بوسید.

هیونجین موهاشو باز کرد و کشش رو به سمت فلیکس گرفت.

-اینو برام نگه میداری؟

فلیکس کش رو دور مچش انداخت. انگار که یه عمر این کارو میکرده. انگار صد ساله جای اون کش روی مچ دستشه. با هیونجین همه چی حس ابدی بهش میداد.

-حق با مینهو هیونگه. انقد به خودت سخت نگیر.

هیونجین این بار رو به جیسونگ گفت. از وقتی پسر سنجابی بهش راجع به فلیکس آمار داده بود بیشتر از بقیه دوسش داشت.

-مینهو هیونگ؟

هان پرسید.

-حدس زدم از ما بزرگتر باشی. اشکال داره هیونگ صدات کنم؟

هیونجین از مینهو پرسید و پشمای وویونگ ریخت. هیونجین حتما یه چیزی به سرش خورده بود که خودش اولین قدم رو برای دوستی با بقیه برمیداشت.

مینهو با لبخند گفت

-البته که نه. من هیونگ همتونم.

-درسته و این شامل چویی درانک هم میشه نه؟