WHO ARE YOU, ARA

                                  CHAPTER 1

Cindy's POV

"Cindy, paki-gising nga sa kwarto iyong mga kapatid mo sa taas please"

I'm in the middle of reading my favorite horror story But, mommy suddenly called me at inutosan akong gisingin iyong mga kapatid kong tulog mantika.

Sobrang favorite ko talagang basahin iyong horror story kesa sa mga love stories.

Although mystery, hindi ko pinapalampas pag merong bagong published na books iyong author na sinusubaybayan ko.

Padabog kong tinungo ang mga kwarto nila at isa-isang ginising.

Mga tulog mantika talaga, ang hirap gisingin.

"Mommy, ayaw nilang bumangon!"

Agad din naman silang nagsibangon dahil ayaw nilang pinapagalitan sila ni Mommy.

Natatawa akong bumaba sa dining area at tinulungan nalang si Mommy.

"Bukas, aalis kami ng Daddy niyo. Pupunta kaming Hongkong kase naroon ang isa mga business partners namin."

"But mom, sino mag-aalaga samin?"

Tanong ng pinaka bunso naming kapatid na si Zeon.

"Tungkol pala diyan, bukas ay may bago tayong kasambahay so dapat, be kind to her ha? huwag niyong bigyan ng sakit sa ulo."

"Yes mommy"

Sabay-sabay namin sagot maliban sa weird kong kapatid na si Aya.

I love my siblings pero pag si Aya na ang pag-uusapan talaga, nawawalan ako ng gana makisabay sa kanila. Umiiba kase ang atmosphere pag nandiyan siya.

After namin kumain, ako na ang nagprisintang maghugas ng plato since ayoko na nga magpasaway kina mommy.

Kinabukasan, maaga kaming ginising nila mommy dahil aalis na nga sila papuntang Hongkong.

I'm a little bit sad kase, two weeks namin silang hindi makakasama sa bahay at medyo naninibago lang ako at siguro lalo na iyong mga kapatid ko dahil first time nila mommy na malayo samin kahit na two weeks lang iyon, para samin sobrang tagal na.

Hinatid namin sila sa airport. Actually, dalawa lang kami ni Dale ang sumama dahil alam mo na, Aya is always acting weird kaya mas minabuti namin na hindi siya isama at siya na lang muna iyong magbantay kay Zeon dahil 5 years old pa lang iyon.

Pag-uwi namin sa bahay, nataranta kami ni Dale ng marinig naming may nagsisigawan sa loob ng bahay.

"What's happening here!"

Bulyaw ko sa kanila ng makitang sobrang kalat ng bahay.

Naabutan ko silang naghahabolan sa loob kasama na doon si Aya na first kong makita na masaya at tumawa.

"Nag p-play lang po kami ng bago nating kasambahay ate." Aya said.

Doon ko lang napansin ang babaeng nakayuko ngayon kasama si Aya na nasa likod naman nito.

Bahagyang nakalugay ang itim na itim nitong buhok hanggang balikat nito.

Binalingan ko ng tingin si Aya na ngayon ay nakayuko narin katulad sa bago daw naming kasambahay.

"Are you crazy Aya?! you're not a kid anymore."

"S-sorry po ma'am, kasalanan ko po bakit ang kalat-kalat dito." Paghingi ng tawad nito.

"So, you must be our new kasambahay."

Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. I smirked.

She's beautiful but weird like my sister.

Even her eyes couldn't look directly at me.

"You need to clean this mess and you Aya, go back to your room now."

Agad namang sumunod si Aya sakin na may halong pagmamaktol.

"What's your name?"

I asked her but she seemed to be afraid of something or she was really afraid of me.

Bawat pagdapo ng mga mata niya sakin ay parang matatakot ka talaga.

"A-ako po si Ara ma'am, bago niyo pong kasambahay."

Na-curious pa ako lalo sa pagkatao niya dahil nga si mommy naman ang nag hired sa kaniya, kaya mag fofollow up question na lang ako.

"Okay, so where you from?"

"Sa Samar po ma'am." pormal niyang sagot sakin kahit na nakayuko parin siya.

I don't know kung bakit siya nakayuko, siguro dahil kanina nong pinagalitan ko iyong mga kapatid ko.

"Ah, i see. How old are you Ara?"

"23 na po ma'am" napatango ako.

Mas matanda siya sakin ng dalawang taon.

"Oh wait, if you don't mind me asking, anong favorite dish mo?"

Nagulat ako dahil bigla siyang ngumisi pero agad din naman niyang binawi iyon. Baka guni-guni ko lang.

"Ah, kahit ano po ma'am basta preska."

Nagugulohan ako sa isinagot niya sakin.

"What do you mean by that?"

"A-ah, wala po ma'am ang ibig ko pong sabihin, iyong mga gulay-gulay po, iyon kase ang nakasanayan ko sa probinsya namin."

Napatango na lang ako.

After ko siya tanongin, inutosan ko na siyang linisin iyong mga kalat sa sahig at para magluto ng dinner.

"Ate Ara, your cook smells so good"

Nasa couch ako ngayon ng marinig ko si Zeon na pababa ng hagdan. Hindi narin ako nababahala sa pagbaba niya dahil sanay narin naman ito.

"Ano pong ulam niluto niyo ate Ara?"

"Karne, basta masarap. Tikman mo Zeon"

Nakikinig lang ako sa usapan nila.

"It's so yummy nga po ate Ara."

Napangiti ako habang pinapanood silang dalawa.

Mukhang nagugustohan yata ni Zeon ang bago naming kasambahay unlike dun sa dati naming kasambahay na halos pagtabuyan na niyang umalis sa bahay.

"Psst Dale, come here. I have to ask you something."

"What is that ba, hindi pa ako nakapagbihis. Bihis muna ako te."

Nakita kong kakatapos lang ni Dale mag half bath kaya tinawag ko muna siya.

"Wait, sandali lang to promise." Hinawakan ko iyong wrist niya.

"Okay, fine."

"Do you like our new kasambahay?"

"Uhm, a little bit. She's weird like Aya."

"Yeah i know, the way she look at us earlier, remember that?"

Tumango naman ito. Bakit iba yata iyong feeling ko sa kasambahay namin.

"Ate Caren, to be honest, natatakot ako sa kaniya."

"Huwag ka namang pahalata diyan." saway ko sa kaniya dahil nasa amin iyong atensyon ni Ara ngayon.

Narinig niya iyong usapan namin? halos bulong na iyon.

Ang layo ng kusina namin eh. Kung hindi ka sisigaw hindi ka talaga maririnig pero bakit ang sama ng tingin niya samin.

Napa-ayos naman ako ng upo at tumungo narin si Dale sa kaniyang kwarto.

To be continued