'ෆූහ්.... සීතලයි.මෙච්චර සීතලක්?.'
'මිස් කෝෆි එක ...' වේටර් තරුනයා කෝෆි එක ටේබල් එකෙන් තිබ්බා, මන් ඔහුට උනුසුම් සිනා වකින් සන්ග්‍රහා කලේ ඔහුත් ජීවත් වෙන්න මේ වෙන මහන්සිය දැකලා. ඔහු යනවත් එක්කම මන් ආයෙත් මගෙ අවදානෙ කැෆේ එකෙන් එලියෙ වහින වැස්සට යොමු කලා. ඒත් එක්කම කෝෆි එකත් බොන්න ගත්තෙ මේ වගෙ වෙලාවක එන හැගීමට කෝෆි එක හොද උත්තරයක් නිසා ..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ඒත් එක්කම මට කෝල් එකක් ආවෙ මගෙ හිතේ තිබුනු සතුට කියන හැගීම් කලකිරීමකට හරෝලා ,
"කවද්ද ඉවරයක් වෙන්නෙ?..." කොච්චර ඇහුවත් උත්තරයක් නැති දේ. ඒක එහෙමයි කියල දැන දැනම මගෙන් ඒ කෙනා ඇහුවා.
'මන් දන්නෙ නෑ අම්ම... මන් එයාට ආදරෙයි අම්ම. ප්ලීස්..මට තව සතියක් දෙන්න.එයා එයි අනිවාරෙන්'...
"දැනට මාස දෙකක් ගියා , කෝ ආවද? හැබැයි සතියක් බලලා
මන් ඔයා ට කෙනෙක් බලනවා, කැමති වෙන්නෝ න. නෑ, බෑ
එදාට බෑ. එච්චරයි."
මන් එහෙම්ම පෝන් එක කට් කලෙ මට කියන්න දෙයක් තවත් නැති නිසයි.
"හේයි..! මාත් මෙතනින් වාඩි වෙන්නද?"
මගෙන් කෙනෙක් අහන ගමන් මගෙ එහා පැත්තෙන් වාඩි උනා . මන් ඒ කෙනාට බනින්න හැරුනත් මන් ඒ ඇස් වල අතරමන් උනා . ඒ ඇස් වල පාට විශේශයක් නොවුනත් ඒ ඇස් වලට පුලුවන් උනා මාව වශියක් වගෙ අල්ල ගන්න. මගෙ ඒ වෙලාවෙ හිබ්බ හිස් හැගීම උනුසුම් හැගීම් ගොඩකින් පුරවන්න.
"ඔයා වැස්සට ආසයි වගෙ නේද? දන්නවද මාත් ආසම වැස්සට. ඒක වෙලාවකට පිස්සුවක් පරන මතක පාරන, ආදරෙ අවුස්සන" .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
