2. Preference. [Lalisa Manoban]

1. Bölüm

Kulaklığımı taktım, sadece uzaklaşmak istiyorum.
Belki benim doğrum bu'dur?. Müzik.

Okula doğru gidiyordum, fakat bu hiç iyi hissettirmiyor.
Neden sadece kendi istediklerimi yapamıyorum?

Bizim evin yolunda kediler çok fazla olur, o günde kendi kedim gibi sevdiğim Leo ile karşılaştık, yere çömeldim ve onu sevmeye başladım.

"Ah, Leo. Okuldan sonra mama getireceğim. Umarım çok aç değilsindir."

Gülümsedim ve ayağı kalktım, geç kalmamak için biraz daha hızlı yürümeliydim,

Koşarcasına yürüyüp okula varmıştım, ama. Ama tabii' geç kalmıştım!

Nefes nefese, "Geç kaldığım için özür dilerim, Bayan Wizard." dedim.

"Geç otur, bi' daha olursa bu kadar nazik olmayacağım bil."

Notlarım iyiydi, öğretmenlerimle de aram iyiydi.
Ama okuldakilerle değildi.

Her neyse, ders hızlı geçmişti. Zil çaldığında başımı sırama koydum. Çok yorgun hissediyorum.

"Hey, Lalisa. Yanına oturmamda bi' sakınca yok değil mi?"

O Sarah, okuldaki herkesle arkadaş olduğundan şüphe ediyorum.

"Otur."

"Teşekkürler, bu gün nasılsın?"

"İyiyim, çok iyiyim." Kötüyüm desem umursamayacak insanlara kötüyüm denir mi hiç?

"İyi göstermiyorsun, ama sevindim. Oh, benim gitmem gerek." Sarah, ayağı kalktı ve diğer arkadaşlarının yanına gitti.

Ben'se yalpalayarak ayağı kalktım ve bi' su almak için kantine indim.

Başım feci ağrıyor, ayakta zor duruyorum. Atak sanırım, bi' sağlık problemim yok. Ama sık yaşıyorum, durup dururken hemde!

"İyisin değil mi kızım?" Söyleyen kantinci ablaydı. Seviyorum onu.

"İyiyim abla'm, sağ ol. Bana bi' su."
Parayı verdim ve suyu aldım, daha sonra sınıfa çıktım.

Bi' saniye, sınıfta bir yabancı var?
Haddime değil ama yanına gidip onunla tanıştım.

"Jisoo Kim. Bi' üst sınıfta, C şubesindeyim."
Evet tanıştım, eh.

"Lalisa Manoban."

"Güzel, diğer teneffüs arka bahçeye gel."
Nedenini soramadan gitmişti.

Dediğini yapmalı mıydım?
Belki beni samimi görüyordur, ah hayır. Saçmalama sadece adını biliyor o kız senin!

Pekâla, arka bahçeye gidecektim.
Garip düşünüyordum, alt tarafı konuşurduk o kadar.

Yine ders, yine zil sesi.

Ayağı kalktım ve bahçeye çıktım.
İlk buluşmalarda insanlar heyecanlanıyorlar mı?
Hey, buluşmada falan değilim onla aynı okuldayız!

Tamam, arka bahçeye gelmiştim. Fakat o neredeydi?

"Buradayım Lalisa."
Hey, iç sesimi mi okudu!?

"Selâm."

"Sana da."

"Ve, neden arka bahçe?"
Biraz durdu ve bana dimdik baktı.

"Hmm, seni kaçırıp organlarını satacağım. Neden olacak? Arka bahçe kalabalık değil de ondan!"

Utanmıştım.
"Doğru, haklısın."

"Nelerden hoşlanırsın?"

"Müzik dinlemekten."

"Vayy, bi' gün playist'ini paylaşır mıyız?"
Ne kadar özel konuşuyor, domatese dönmediysem iyidir.

"Bilmem, bi' gün."

"Çok samimi kızsın, hm. Sevenin çoktur be senin."

"Yok, o ben'de yok."

"Ben varım ya, kör!"
Habersizce gülümsüyorum.

Tanışalı yarım saat falan olsa da kendine bağlamayı başardı, ben'de bağlanmaya yatkınım zaten.

"Düşünsene yıldız kayıyor bu gece.."

"Neyin şerefine?"

"Mükemmelliğinin!"
Füze attı.

Evet, domatese döndüğüme yemin edebilir, üstüne kanıtlayabilirim.

"Seni kardeşim gibi görüyorum, keşke öyle olsan."

"Jisoo Unnie diyeyim o zaman?"

"Uyar."
Tekrar gülümsüyorum ve tekrar haberim yoktu.

Her'neyse, okul bitmişti. Marketten mama satın aldım ve eve doğru yürümeye başladım, daha sonra mamaları kaplara koyup bıraktım ve eve geldim.

"Geldim, anne."

"Ödevin var mı? Varsa yap dışarı çıkacağız."

"Var'da, ben gelmek zorunda mıyım?"

"Evet, zorundasın."

Sıkıntıyla üstüne değiştirdim ve ödevlerimi yaptım, iki saniye sabit dursam uyuyacak gibiydim fakat annemin isteği üzerine bi' yere gidiyorduk.

Bana kimse hiçbir şey söylemedi!
Cidden, nereye gidiyorduk biz?
Aish, göreceğim.