Kayıp Yıldız || Hyunlix☆

1- Nerede Benim Minik Yıldızım?

Hyunjin'den...

Gülmekten karnım ağrıyordu. En iyi arkadaşım ve aynı zaman da oda arkadaşım ile birlikte yorganın altına girmiş gülüyorduk. En ufak birşey de bile. Birbirimizin yanında hep böyleydik ama bu hoşuma gitmiyor değildi.

Kapının sertçe açıldığını duyduk ve birden titredik. Yorganı kaldırıp kapıya baktım. Gelen(ler) yetimhanenin annesi olarak bilinen Jisoo, ve Minho'ydu.

Soobin ve Yeonjun da gece sohbet ederlerken odalarına Jisoo'nun girdiğini söylemişti. Daha sonrasında oda arkadaşlıkları bitmişti.

Ani bir şekilde yorganın altına geri girip,

"Yemekhane de ve okul da yine görüşeceğiz Yıldızım." Dedim ve yorganın üzerimizden kaldırılmasını bekledim. Dediklerimi anlamadığını gözlerinden okuyabiliyordum...

Jisoo yorganı hızlıca kaldırdı ve "Felix, 7 numaralı odaya git ve uyu. Hemen."

Yıldızım... Olanları daha yeni anlamıştı ve korkuyordu. Diğer çocuklardan çekindiğini biliyordum... Fakat onun için yapabileceğim birşey yoktu.

Jisoo, Minho'yu sırtından hafifçe itekledi ve Yıldızımı da omuzlarından tutarak odadan çıkardı... İkimiz için çok üzgündüm.

-"Hyunjin...?"

-"Efendim Minho?"

-"Siz de mi?"

-"Evet."

-"Anladım."

Yıldızım'ın yatağından kalktım ve kendi yatağıma geçtim. Yorganı üzerime çektikten sonra Minho,

-"İyi geceler Hyunjin." Dedi.

Cevap vermek istemedim. İçimden gelmiyordu. Sadece, sadece Yıldızım... Acaba şu an ne düşünüyordu? Uyumuş muydu? Titriyor muydu? Aklımda Yıldızım hakkında merak ettiğim o kadar çok soru var ki...

☆

Sabah gözlerimi Yıldızım'ı görme heyecanıyla açtım ve hızlıca yataktan kalktım. Hemen odada ki lavaboya girdim ve işlerimi hallettim.
Yetimhanede giyindiğimiz özel ayakkabıları giydim ve koşarak aşağıya, yemekhaneye indim.

Her zaman Yıldızım ile oturduğumuz masaya oturdum ve Yıldızım'ı bekledim.

Sanırım 20 dakika falan sonra yanıma koşarak gelen Yıldızım'ı gördüm... Onu çok özlemiştim. Sadece bir gece geçse bile.

Yanıma daha hızlı gelmek için daha hızlı koştu ve zıplayarak üstüme atlarcasına kucağıma atladı. Onu bir kaç kez döndürdüm.

Heyecandan konuşamıyorduk ama Yıldızım buna dayandı ve,

-"Hyung'ummmm."

-"Yıldızım, miniğim, hayatım, canım. Seni çok özledim!"

-"Ah ben de Hyung!"

-"Nasılsın?"

-"Seni görünce çok iyi oldum Hyung. Sen nasılsın?"

-"Ben de iyiyim. Yani şimdi iyi oldum."

-"Gece uyuyabildin mi?"

-"Biraz seni düşündükten sonra evet."

-"Kıkıkı. Ben de seni düşündüm!"