"Je maakt me compleet" // Mabbie

•Eindelijk praten•

Heey, dit is 2 jaar geleden geschreven en ik cringe ervan, maar toch is het iets persoonlijks en daarom staat het nog online!
Matthy

Daar zit ik dan, onderweg naar kantoor. Ik heb vier maanden geleden in een depressie gezeten voor een jaar, en merk dat ik daar nu weer een beetje in terug val. Ik voel me zo kut, geen idee waar het vandaan komt, maar de laatste tijd gaat het echt slechter met me. Ik besteed meer tijd in bed, ik heb echt nul motivatie en ben doodmoe omdat mijn gedachten mijn hoofd overnemen wanneer ik wil slapen. Ik probeer het.. echt. Ik probeer om gewoon mijn gedachtes aan de kant te zetten, maar meestal lukt het niet. Ik weet niet eens precies waar mijn gedachtes zijn op het moment. Ik overdenk alles en het gaat steeds lastiger om dat te stoppen.

Ik kom aan in de parkeerplaats onder het kantoor en plaats mijn auto in mijn vaste parkeerplek. Ik zie de auto van Milo en Raoul al staan en waarschijnlijk is Koen weer te laat, niet dat ik mag praten want ik kom de laatste tijd ook wel aan de late kant. Rob komt vandaag niet want die heeft een verjaardag van zijn vriendin. Ik pak mijn spullen bij elkaar en stap uit de auto.

"Heeeyy matt!" Begroet Milo mij blij.
"Jo!" en geef hem een knikje met een kleine glimlach. Het is moeilijk om blij te zijn, wanneer je je niet eens blij voelt. Maar doen alsof er niks aan de hand is, is toch wel de beste optie.
"Hey matt, jij bent aan de late kant, Das niks voor jou." Hoor ik achter me. Raoul die terug kwam van de wc waarschijnlijk. "Ja sorry." antwoord ik terug en geef hem ook een kleine glimlach. Ik zie hem al kijken, ik weet precies wat hij bedoeld met die blik die hij me geeft. Natuurlijk weet Raoul dat er wat aan de hand is.
Hij geeft me een blik alsof die vraagt of het goed gaat. Ik haal mijn schouders op en geef hem een blik die zegt 'ik weet het niet.' en ga zitten achter mijn bureau.

"Wil je ook?" Vraagt Anton die altijd naast me zit. Hij wijst naar de zak apen koppen die open ligt op zijn bureau. Hij stopt er nog één in zijn mond.
"Nee, bedankt." Zeg ik grinnikend en start mijn computer op.

Ik klik mijn edit programma aan en zet alle stukjes die ik erin wil erin. Ik edit mijn eigen video's en daarom besteed ik ook wat meer tijd op het kantoor. Maar wanneer ik alle clips heb uitgezocht en erin heb gezet gaat de deur open en zie ik Koen binnen lopen.
"Zo je bent weer een dik half uur te laat" Hoor ik Milo roepen.
"Jullie weten hoe ik ben hè!" Antwoord Koen. Ik geef verder geen reactie.

Ik begin met editten maar mijn gedachtes blijven me afleiden. Waarom voel ik me zo? En waarom ik? Denk ik bij mezelf.
Er gaan allemaal dingen rond in mijn hoofd: Over dat ik het misschien wel verdien om me zo te voelen, tot of ik hier nog wel kan blijven als het nog erger wordt.

Maar zo ver komt het deze keer niet. Dat laat ik niet nog een keer gebeuren. Laten we gewoon per dag bekijken en niet zoveel aan de toekomst denken.

"Matthy, gaat het goed?" Hoor ik opeens naast me.
"Huh?" Zeg ik en breek mijn staar naar buiten. "Ja, gaat prima." Antwoord ik Raoul en probeer door te gaan met mijn werk.
"Praat met me, Matthy. Ik zie dat het niet goed gaat." Zegt hij half fluisterend.
Ik zucht, maar knik dat hij mee moet lopen. Ik kan het hem vertellen. Het is Raoul. En ik moet het iemand vertellen, ik kan niet weer mezelf opsluiten met al deze gevoelens om op een gegeven moment weer een gebroken punt te hebben en mezelf wat aan doe. Zoals ik al zei, zo ver wil ik het niet weer laten komen.

Ik neem hem mee naar de trap die ons leidt naar de eerste verdieping waar de bank zich bevindt.

"Wat is er met jou? We zien allemaal dat er iets aan de hand is." Begint hij al snel.
"Hoezo?" Vraag ik, natuurlijk wetende waarom ze het al door hebben. Ik ben de laatste tijd erg afwezig, dat merk ik natuurlijk zelf ook wel.
"Hoezo hoezo? Je bent stil, staart vaak de andere kant op, als we wat uitleggen moeten we het nog 10x aan jou uitleggen omdat je het niet heb gehoord, je bent erg afwezig en je zit helemaal diep in je gedachtes." Legt hij uit.
"Uhm ja, ik weet niet waar ik moet beginnen." Zeg ik eerlijk.
"Begin gewoon bij het begin en leg rustig uit. Ik ben hier, en ik luister." Zegt hij geruststellend.

"Nou ja er is opzich niet veel om uit te leggen eigenlijk. Ik weet niet, ik voel me gewoon kut de laatste tijd. Ik ben niet gelukkig, ik heb meestal ruzie met mijn vriendin en zoals je al zegt, ik zit de heletijd in mijn gedachtes en overdenk echt heel veel, alles eigenlijk. En ik weet gewoon niet wat ik doe met mijn leven, want ik zit alleen maar op kantoor en ben alleen maar aan het werken, en als ik thuis ben lig ik alleen maar in bed of maak ik video's. Ik heb nul motivatie om naar buiten te gaan, alleen als ik bijvoorbeeld naar kantoor ga. ik wil echt niet terugvallen in mijn oude gewoontes en leven als hoe ik toen leefde."

Hij luistert aandachtig mee en lijkt me te begrijpen door de heletijd een beetje mee te knikken.

"We gaan er voor zorgen dat je niet terugvalt in die oude gewoontes, Matthy. Ik zal je helpen, ja?" Vraagt hij. Ik knik en bedank hem. "Waar heb je ruzie over met je vriendin?"

"Echt over onzin, ik heb geen eens een voorbeeld" Antwoord ik. Hij knikt.
"Jullie hebben natuurlijk al voor.. geen idee, 4 jaar?" Vraagt hij, ik knik. "Nou misschien is de liefde dan een beetje verdwenen of verdwijnt dat meer en meer doordat jullie al zo lang bij elkaar zijn en elkaar bijna elke dag zien." Gaat hij door. Ik knik, weer niet wetende wat ik moet zeggen.

"Ja misschien wel, maar waar komt die nul motivatie dan vandaan?" Vraag ik hem.
"Geen idee, misschien omdat je elke dag werkt, je zit elke dag achter een scherm of we zijn aan het opnemen. Je edit natuurlijk ook je eigen video's, op een gegeven moment raak je daar misschien verslaafd aan en is dat het enige wat je nog wilt doen. Geen zin hebben om naar buiten te gaan, veel achter je computer zitten. Je besteedt er veel energie aan, Matthy." Antwoord hij

Ik denk even na over zijn woorden en laat ze tot me doordringen. Misschien heeft hij wel gelijk, verslaafd aan werken, waardoor ik alleen maar achter een scherm zit, wat me geen motivatie geeft om iets anders te doen, waardoor ik moe wordt. Mijn lichaam is moe, mijn hoofd is moe en zo is er gewoon geen energie.
"Het geeft me gewoon een goed gevoel om dan een video, waar ik veel tijd in heb gestoken, af te hebben gerond."

"Maar misschien moet je dan iets anders vinden wat je dan een goed gevoel geeft, in plaats van dat je een video af hebt." Stelt hij voor.
"Ja, misschien moet ik dat maar is proberen."

"Laat me weten als het niet goed gaat, Matthy. Ik ben hier en zal naar je luisteren, oké?" Stelt hij me gerust. Ik knik dankbaar naar hem.

Hij geeft me een knuffel, normaal hou ik niet van knuffels maar een knuffel van Raoul doet me altijd goed.

-