Geri yatırdı beni beşiğe ve telefonuna koştu. Geri kalanını hatırlıyamıyorum. Gözlerimi kapatmayı seçmiştim.
Gözlerimi açtığımda beşiğimde uyandım yeniden. Anlımda bir bez vardı. Yanımda oturan Yoongi uyandığımı görünce ayaklandı. Başımdaki bezi alıp ıslattı ve yeniden alnıma yerleştirdi.
"Doktora gitmeliyiz ateşin düşmüyo."
Dedi ve beni kucakladı. Hastaneye doğru yol aldık. Yol çok sessiz geçiyordu. İkimizde konuşmadık ben zaten halsizdim. Konuşcak hâlim bile yoktu. Yoongi ise yola odaklanmıştı.
Hastaneye vardığımızda acile doğru gittik. Sıra geldiğinde içeri girdik. Yoongi doktorla konuşmaya başladı. Sabahki durumu anlatıyordu, belli ki. Bense sedyede uzanıyordum. Doktor gelip muayene etmeye başladı.
"Soğuk algınlığı geçiriyorsunuz. Böyle bir durumda ateş çok normaldir. Reçetenizi yazayım. Oradaki ilaçları kullanırsanız hemen atlatırsınız."
Diyerek yerine oturdu. Reçeteyi de aldıktan sonra hastaneden çıktık. Eve giderken eczaneye de uğrayıp ilacları aldık.
.
.
.
.Yoongi'nin ısrarı ile iyi hissetmeme rağmen beşiğimde uzanmaya başladım. Dinlenmemi istiyordu, doğal olarak. Kendisi de muhtamelen akşam yemeğimizi hazırlıyordu. Odanın kapısı açıldı ve Yoongi girdi. Beni kucakladı.
"Hadi bakalım yemeğimiz hazır." Diyip ilerlemeye başladı. Mutfağa geçtiğimizde ben mama sandalyeme oda karşımdaki sandalyeye oturdu. Önce benim yemeğimi koydu ve yemeye başladım. Oda kendi yemeğini yemeye başladı.
Yemek bittikten sonra oturma odasında bir çizgi film açıp izlemeye başladık. Tamam, bu bebek hayatı sevmiyordum ama çizgi film izlemek çok okeydi. Gumball izliyorduk. Sarıyo şimdi Gumball yalan yok.
İzlerdim yani önceden de. Onu çok sarmıyordu sanırım pek izliyo gibi değildi. Bu bende bir merak uyandırmıştı. "Neden izlemiyorsun babacığım." Diyerek dikkat çekmeye çalıştım.
Dalmış gibi kafasını kaldırıp bana döndü. " Sanırım sana iyi bakamıyorum hemen iki günde hasta oldun bunu düşünüyordum."
Şimdi şöyle bir gerçek var. Bebek hayatı sevmiyorum ama bu bana iyi bakmadığı anlamına gelmez yiğidi öldür hakkını yeme demişler. Bu yüzden inkar etmek adına ağzımı açıcaktım ki. Kendisi konuşmaya başladı.
"Hep o odandaki camı açık bıraktığımız için oldu bunlar. Yaz ayında olabiliriz ama senin narin vücudun kaldıramadı işte. "
Hava gerçekten çok sıcak bu arada. Yani o cam kapansa sanırım içerde sıcaktan ölürüm.
"Hayır babacığım ondan değil. Hem içersi aşırı sıcak oluyo kapayınca zaten ben hep sık hastalanan biriyim o yüzden sorun sende değil bende. Bünyem zayıf sanırım."
Cevabım onu tatmin etmiş gibi durmuyordu. Yanına gittim. Farklı koltuklarda oturuyorduk. Yanındaki boş yere attım kendimi ve kafamı dizlerine yerleştirdim. Saçlarımı okşamasını istiyordum.
Öylede yaptı. Ellerini saçlarımda gezdirdi okşadı sevdi. Bunlar beni mayıştırmıştı. Uyuya kalmam an meselesi idi.
"Uyuyalım mı?" Dedi.
"Olur ama beraber uyusak."
"Sorun değil uyuruz. Şu haline bak gözünden uyku akıyo nerdeyse. Hadi odama gidelim."
Odaya ilerledik. Ama unuttuğum birşey vardı. Ben hâlâ sabah giydiğim şeyle duruyordum. Üstümü değiştirmek istediğimi söyledim ve bu sefer benim odama gittik.
Bir pijama takımı seçip onu giydirdi bana. Artık daha rahat hissediyordum. Tekrar aynı odaya geri döndük ve beraber uyumaya başladık.
Sarılarak uyumak her zaman favorimdir. Yoongi'ye sarılmak sanırım en büyük mutluluğum olucaktı artık. Kafamı göğüsüne koymak çok huzur verici. Nolurdu benimle ilişkisi abimin gerçekten arkadaşı olsa ve öyle devam etseydi.
Evetttt aşkolar uzun zamandır yoktur. Öncelikle özür dilerim. Sonrasında da pek uzun bir bölüm değil ama bence idare eder oldu. Kurgu bulmada zorlanıyorum bana yardımcı olabilir misiniz bu konuda diyecektim. Yorum olarak yazarsanız illaki görürüm. Şimdiden teşekkürler 💖🧚♀️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bunu Hak Ediyorsun SOPE/YOONSEOK
FanficO küçük yaşta babasını kaybeden bir çocuktu. Ve mutlu olmaya onunda hakkı vardı. Sadece bunu yıllar sonra yasayabildi