"Kırmızı size çok yakışıyor hanımefendi. Hep böyle güzel misiniz?" Bakışlarımı Yiğit'e çevirdim.
"Başkasına ait olan kişiyi bunları söylememelisiniz!" Yiğit'in sert sesi koridorda yankılandı. Arkamı döndüm, olacaklardan habersizce bekleyen adam be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.BÖLÜM "DUYMAK İSTİYORUM"
Kendimi bambaşka hissettiğim bu yerden çıkmak istiyorum. Düşüncelerim aklımdan gitmek bilmiyordu. Yastığın sıcak olmasıyla başımı her iki yana salladım. Olduğum yer fazlasıyla sıcaktı. Nefeslerim düzensizdi. Gözlerimi açtığımda loş bir ışık altında yattığımı gördüm. Başımı hafif sağa çevirdiğimde yastık kılıfına baktım. Cayır cayır yandığım yastık kılıfı satenmiş. Kendime güç verip doğruldum. Elimi anlıma götürdüm ve sıcaklığıma baktım. Daha sonra komidinin üzerinde sürahi ve bardak vardı. Ayaklarımı yataktan sarkıttım. Komidinin eğildim ve sürahideki suyu bardağa boşalttım.
İçtiğim su vücut sıcaklığımı düşürürken derin bir nefes aldım. En son bana ne olduğunu hatırlıyordum. Yiğit adamı öldürmüştü ve bende oradan ayrılıp babamın yanında gitmek istiyordum. Sonrasında bilmediğim bir şey oldu. Kendimi çok kötü hissediyordum, bayıldım. Ellerim ile başımı kavradım. Her iki yana sallayıp gözlerimi kapattım.
Hastalığım gittikçe ilerliyordu. En küçük şeyde bayılıyordum. Panik atağım tuttuğunda kendimi yerde buluyordum hep. Göz yaşlarım birden akmaya başladı. Sessiz sessiz ağlarken ayağa kalktım. Odanın içinde telefonumu bulamayınca bilgisayarım ile yatağa oturdum. Derin bir nefes alıp benim hakkında yazılan haberlere bakacağım. Arama motoruna ismimi yazdım. Şimdi göreceğim şey yüzünden daha fazla ağlayacaktım fakat yine de görmek istiyorum. İlk çıkan haberlere baktım, hepsi yeniydi.
Omuzlarım birden düştü. Göz yaşlarım hızlıca akarken durdurmak istemedim. Yine aynı son, yine aynı hayat. Değişen bir şey yok. Ben değişmeye çalıştıkça hiç bir şey olmuyordu. Aksine daha kötü oluyordu. Odanın kapısı tıklandı. Göz yaşlarımı bir çırpıda sildim. Beni gören kişi her halimde ağladığımı görecekti. Çünkü gözümde ki kızarıklık ağladığımı belli ediyordu.
"Gel." İçeriye babamın girmesiyle ayağa kalktım. Babam yanıma kadar gelip bana sarıldı. Ağlamayacaktım bu sefer. Bende ona sıkıca sarıldım.
"Baba yine aynı şey oldu." Yüzümü omzuna koyduğum için sesim boğuk çıkarken babam benden ayrıldı. Ellerini yüzümün arasına aldı.
