AHLAKSIZ HAYATLAR

~HİÇBİR HİKAYENİN SONUNU DÜŞÜNMEYİN~

ATEŞ
Beynim bana bazı alarmlar veriyordu.gözlerimi açmam için,yada kıpırdamam için.benimse tek yaptığım uzun süredir yorgun ve bitkin hissetmekti.göz kapaklarım bana direnmeye karar vermişti bir kere!peki ya vücudumdaki acıya ne oldu?ve şu başımda öten alette nesi?ben ne zamandır uyuyorum!artık uyanmalıyım su benim için endişelenmiş olmalı.gözlerim açılırken bulanık bir tavan hafif bir ışık gördüm.göz kapağım geriye gittikçe görüntü netleşiyordu.hastane kokusunu artık alıyordum.uyandığım için pişman olmuştum bile açıkçası.okadar uzun süre rüya görüyormuş gibi hissettimki bi an gerçek olabileceğinden endişelendim ve kalbim hiç ummadığım bir şekilde atmaya başladı.buda yanımdaki aletin sesinin yükselmesine neden oldu.doktorlar ve hemşireler panikle odaya girerken vücuduma bağlı olan kabloları sökmek istedim.kalkmama engel oluyordu!

"Ateş bey lütfen geri yatın!"

"Lütfen yatınn!"

Beni göğsümden bastırarak geri yatırdılar.öfkelenmiştim.suyu görmem gerekiyordu.şu lanet olasıca hastaneye nasıl geldiğim ve kaç gündür bilinçsizce yatıyorum bilmem gerekiyordu!

"Su nerde?ona ne oldu! Buradamı?"

Tekrar kalkmamam için beni tutmaya devam etti esmer kız.bileğini tutup sıktım ve itikledim.

"Ateş bey lütfen sakin olun kalkmanız sizin için sağlıklı olmayabilir."

"Sana su nerde dedim?"

Çok güzel.bana cevap vermemeyi tercih ederek dışarı çıktı.ardından dedem ve halam odaya girdi.dedemin gözleri okadar kızarmışki ben uyuduğum süreç boyunca ağlamış olabileceğini düşündüm.halam hıçkırıklarına engel olamıyarak saçlarıma öpücükler bıraktı.

"Yavrum.nasıl hissediyorsun canın yanıyormu?"

"Şukürler olsun daaa uşağum gözlerunu açtu!"

"Hala su nerde?"

"Ağrın varmı-

"Hala!! Beni daha ne kadar öfkelendiriceksiniz?"

"Henüz uyanmadı." dedi gözlerini kaçırarak.

Kalbim acımaya başlamıştı.sanki vücudumu terk eden ağrılar geri dönüyordu.

"Ne kadar süredir uyuyorum!"

"Şey-b-i-bir ay."

"Ne??"

Başımı salladım.oda uyanmış olabilirdi.sonuçta bir ay sonra benim ilk uyanışımdı.o daha ne kadar uyuyabilirki?

"Onu görücem!"

"Uşağum-

"Dede sana onu görücem dedim!"

Yataktan kalktım.ve cıplak ayak yûrümeye başladım.kapıda bizim cocuklar vardı.beni gördüklerine sevinemediler bile.onlara bakmadan suyun bulunduğu bölümü bulmaya çalıştım.dedemin yardımıyla onun yattığı odanın önüne geldik.elimi cama koydum ve ölü gibi yatan sevgilime baktım.teni solmuştu.ağzına bağlı olan solunum aletinin buharlaşan yüzeyi bile beni dehşet bir korkuya sürüklüyordu.kendime hakim olamadım ve camı yumruklayarak ağlamaya başladım.beni tutmaya calışanları öfkeyle itikliyip içeri girdim ve dizlerimin üzerine çöküp onun ince parmaklarını avcumun içine aldım.

"Burdayım!ben geldim maymun.orman kaçkının geldi!hadi uyan aç o güzel gözlerini ve gökyüzüne bakmama izin ver!"

"Ateş burada olmamamız gerek."

Omzuma dokunan inança döndüm.

"Benim burda olmam gerek."dedim ve elini itikledim.

Herzaman herşeyin iyi olacağına inanarak aptallık etmiştim.simdi su burda yatıyor ve bende bir aydır yoktum.onun elini tutamadım.ona güzel hikayeler anlatamadım.her sabah seni seviyorum diyemedim.bu benim en acımasız ve bir okadarda en acınacak halimdi.dünyadaki en güzel koku onun teninin kokusu ve ben o kokuyu alamıyorum.olmayan bir yere gittiğini farzediyorum maymun bana geri dönene kadar seni bekleyeceğim...