Blessed Raining Days [One shot]

Unicode

ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ စိတ်ညစ်စရာ အကောင်းဆုံးအချိန်တွေမှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အမြဲဖြစ်တဲ့အရာတစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒါက မိုးရွာတာပဲ။

ပထမအကြိမ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက မွေးခဲ့တဲ့ ခွေးလေး သေတဲ့နေ့မှာ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေခဲ့တယ်။

ဒုတိယအကြိမ်၊ အစ်မဖြစ်သူ ရေနစ်ပြီး အသက်ပေးခဲ့တဲ့နေ့မှာ မိုးသည်းကြီးမည်းကြီးရွာနေခဲ့တယ်။

တတိယအကြိမ်၊ ပြည်တွင်းစစ်ပွဲအတွင်း အဖေနဲ့အမေဆုံးသွားတာကို လျှပ်စီးတွေ မိုးရေတွေကြားထဲမှာ မြင်ခဲ့ရတယ်။

အဲ့ကိစ္စတွေကပဲ စိတ်ထဲ ကြီးစိုး‌နေခဲ့တာမို့ မိုးရွာတာနဲ့ပက်သက်ပြီး ကောင်းတဲ့ အမှတ်တရဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူး။

အခု...စတုတ္ထအကြိမ်။

၁၉၅၇ ခုနှစ်၊ တောင်ကိုရီးယားနိုင်ငံ၊ ဆိုးလ်မြို့။

သည်းကြီးမည်းကြီးရွာနေသောမိုးကြောင့် အိမ်ထဲမှာ နေနေသည့်တိုင် မိုးစက်ကျသံတို့ကို ကြားနေရသေးသည်။ ထိုမိုးသံတွေနဲ့အတူ ရေဒီယိုမှ ထွက်ပေါ်နေသော သတင်းကြေငြာသူ အမျိုးသမီး၏ အသံကလည်း ရှင်းလင်းစွာ ထွက်ပေါ်နေ၏။

"စာရေးဆရာ Vante ကို တမြန်နေ့က အစိုးရမှ စာရေးခွင့်ပိတ်သိမ်းလိုက်ပြီဖြစ်ပါတယ်၊ အကြောင်းရင်းကတော့ ယောက်ျားနှစ်ဦးလိင်တူချစ်ကြိုက်တဲ့အကြောင်းကို စာအုပ်ထုတ်ဝေ..."

ရေဒီယိုမှ အမျိုးသမီး၏ စကားသံမဆုံးခင်မှာပဲ ဆက်မကြားချင်တော့သဖြင့် ရေဒီယိုကို ပိတ်ချလိုက်မိသည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း သက်တောင့်သက်သာဖြစ်အောင် ထိုင်ခုံနောက်မှီကို မှီချလိုက်သော်လည်း နားထဲ သဲ့သဲ့ကြားနေရတဲ့ မိုးသံတို့က စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးလွန်းနေပြန်၏။ အမြဲလိုလို သိပ်ကိုတိုက်ဆိုင်နေတဲ့ မိုးလေ။

ထိုအချိန်မှာပဲ နောက်ထပ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာ ကြိုးဖုန်းက အသံမြည်လာသောကြောင့် သက်ပြင်းတစ်ချက် ထပ်ချမိရင်း ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။

"ကင်ထယ်ယောင်း အဆင်ပြေရဲ့လား"

ဖုန်းကိုင်ကိုင်ချင်းကြားလိုက်ရတဲ့ တစ်ဖက်မှ စကားသံ။ ထယ်ယောင်း ဘယ်လိုမှ အဆင်ပြေမနေပေမယ့် အသံကို မနည်းထိန်းကာ ပြန်ပြောလိုက်ပါသည်။