KARIŞIK HİSLER
Aylar geçti.Okulların kapanmasına az kaldı.Hergün ki gibi hazırlanıp evden çıkar okuldan sonra eve gelirdim.Ve ertesi gün yine okul...
Her zaman ki gibi hazırlanıp okul yoluna çıktım.Aklımda Poyraz'a dair hiç bir his yoktu neredeyse.
Okul'un kapısının önünde Pınar'ın beni beklediğini farkettim, yanına yaklaştım gülümsedi hiç birşey olmamış gibiydi. Kaç gün geçse de sinirliydim ona ama kızamıyordum artık sonuçta arkadaşımdı.Omzuma elini koydu ve gözlerimin içine bakarak;
"Dur lütfen dinle beni Elif.."
" Peki dinliyorum. "
"Evet çok geç artık biliyorum ama daha yeni anladım onun nasıl biri olduğunu ayrıldım zaten barışalım lütfen sen benim en yakın arkadaşımsın yapma bunu. "
"Demek anladın öyle mi, daha dün el ele geçerken yüzüme bakmıyordun ne ara aklına geldim ? "
"Özür dilerim bir daha asla böyle birşey olmayacak."
Gülümsedim dayanamayıp ; "Gel buraya salak " deyip sarıldım.. Artık barışmıştık çok mutluyum sonunda o yüzsüzden kurtulmuştu arkadaşım. Bugün okul çıkışı Pınar'la beraber eve gittik. Biraz bizde takıldıktan sonra akşam kapının önüne çıktık. Annesinden izin aldı ve bugün bizde kalacak. Akşam çoğu zamandır yapmadığımız,özlediğimiz, çekirdek kola aldık kimseyi aldırmadan muhabbet ettik..
Çok geç saatte eve çıksakta çok güzeldi özlemişim ya. Tabi abim biraz söylendi;
"Bir daha dışarı çıkmıcaksın." Falan..
Tamam dedim hiç istemeden de olsa çünkü abim çok sinirli birisi yaa. Herneyse benim pijamalarımdan verdim. "Annemin hadi kızlar artık uyku vakti." demesiyle yattık. Pınar susmak bilmese de uyudum...
***
Uyandığımda Pınar'ın hala uyuyor olduğunu görmem beni biraz sevindirdi. Direk yerden çantamı aldım kalemliğimden renkli kalemlerimi çıkartıp Pınar'ın yüzünü bir boyamışım var ya gülmekten öldüm resmen. Hiç de uyanmadı canım benim ya. Tabi bir kaç da fotoğraf çektikten sonra. Eee napıyım hak etti ama. Uyandı, banyoya gitmeden kahvaltıya oturdu. Kardeşimin alay konusu olmuştu resmen. Krize girdi çocuk. Tabi Pınar anladı banyoya koştu. "Eliif seni öldüreceğiim, bu nee !!" söylendii birkaç kelime. Bende o sırada hazırlandım."Hadi Pınar daha hazır değil misin ? " Diyerek çıktım. O da banyodan odaya koşup "Bekleee geliyorum." çantasını aldı yanıma geldi...
Okulda yine fazla konuşmadık aslında. Onun not isteme telaşı falan vardı. Herneyse bugün çıkışta bekledim onu. Bugün de beraber gittik. Yolda sus pus ilerliyorduk. Bir de ne göreyim Poyraz !! Bir kaç arkadaşı vardı yanında sanırım bizim mahalleden.Ne ara arkadaş oldularsa artık. Aslında ilkten yanına gitmek istedim fakat o bakmamıştı bile. Takmıyordu ki.. Yollarımız ayrıldı.Pınar başka sokaktan dönüp eve gitti. Bense hala yavaş adımlarla ilerlerken Poyraz'a bakıp beni farketmesini istiyordum.Arkadaşlarının beni işaret ettiklerini gördüm.Kafasını çevirdi göz kırptı hafif gülümsedi ama hiç içten değildi. "Önünüze bakın oğlum.Ee ne diyordum.." diyerek önüne döndü. O kadar mutluydu ki. Nasıl da heyecanla konuşup birşeyler anlatıyordu.Ben ilerledikten sonra Pınar'ın geçtiği sokağa yönelip konuşa konuşa ilerlediler.Aslında gelmesine sevindim. Fakat çok şaşırdım.Çok soğuktu tanımıyormuş gibi...
3 Gün sonra
Poyraz beni takmıyor. Sokaktan geçerken yüzüme bile bakmıyordu.Bugün yine gördüm sokakta onu , baktı bana ama bir tebessüm bile etmedi. Saat 22.00 bu saatlerde pek uyumam aslında fakat öyle bir gözlerim kapanıyordu ki. Tam uykuya dalacakken telefonumun mesaj sesiyle irkilerek gözlerimi açtım." Off Pınar bu saatte ne mesajı ya. " Yarı uyuklar şekilde telefonu aldım. Fakat mesaj Pınar'dan gelmemişti.
" Ne yapıyorsun Elif ben Poyraz. "
"Poyraz ? Numaramı nerden buldun ?"
"Boşver onu nasılsın merak ettim"
" Şimdi mi geldim aklına ? Sanane ki benden. "
" Öyle mi ? "
" Öyle. "
