ÇIĞLIKLARIN İÇİNDEKİ SES

|3|

İlacımı aldıktan sonra  üç yıl önce sürekli gittiğim uçurumun yanına gidicektim ilacımı içtim bayılmak istemem.5 dk'lık bir yolculuktan sonra bahsettiğim yere gelmiştim.Hani bazen susarsınız ve kafanızın içindeki sesi dinlersiniz ya işte o ses hep bana acı verdi.

O ses sadece 7-8 yaşındaki kızların acı çığlıklarıydı.Ve yine ben susmuştum o ses konuşuyordu "koş Verdam beni bırak söz gelicem"demişti ama gelmemişti işte beni bırakıp gitmişti.Ben doğduğum an yanlızlığa mahkum edilmiştim annem ve babam diyemediğim insanların bile beni o yurda bırakırışı hiç içimi yakmamışken onun beni o gece bırakması içimi yakıp kavuşmuştu.

Hıçkırarak ağlamaya başladığımda başım dönüyordu fakat bayılmasın sırası değildi.

Yere oturup elime yerdeki taşlardan aldım "söz vermiştin" dedim bağırarak hem hıçkırarak ağlıyordum hem bağırıyordum."Gelicem demiştin" dedim bir taş daha attım "hani nerdesin gelmedin sende herkes gibi bıraktın beni" dedim ağlamam şiddetlenirken o sırada yağmur damlaları yere düşmeye başladı."GELMEDİN SEN HİÇ BİR ZAMAN GELMEDİN BEN HERGÜN MEZARINA GELMEK ZORUNDA KALDIM O GÜN SENİ YANLIZ BIRAKMAMAM GEREKIYORDU" diye daha çok bağırdım.Telefonum çalmaya başladı ama umursamadım.Görüşüm bulanıklaşmaya başlamıştı ve gerisi karanlık...

Rüzgar'dan

Bir kadına karşı ilk defa yenilmiştim.10-15 dklık yarışta o kazanmıştı.Bu benim için önemli değil ismimi sorduktan sonra son üç yılda sürekli gittiğim yere o uçuruma gittim.Ben geleli nerdeyse 10 dakika olmuştu ve bir motor belirdi ağaçların arasında.Bu o'ydu İz'di. İsminde olduğu gibi derinden yaraları ve o yaraların izleri vardı o küçük kadında.

Bunu ilk gördüğüm zaman anladım gözlerinin derinindeki acıyı ve üzüntüyü.Ondan biraz uzakta oturuyordum beni fark etmezdi,etmedide.

Hıçkırarak ağlamaya başladığında birşey olduğunu daha iyi anladım.Birden bağırmaya başladı "söz vermistin" dedi ve devam etti "gelicem demiştim"dedi ve uçurumdan aşağı bir taş daha attı."Hani nerdesin gelmedin sende herkes gibi beni bıraktın" dedi ve ağlaması daha çok arttı şuan gidip ona sıkı sıkı sarılmak istiyordum ama yapamazdım.O an yağmur damlaları yere düşmeye başladı..."gelmedin sen hiç bir zaman gelmedin ben hergün mezarına gelmek zorunda kaldım o gün seni yanlız bırakmam gerekiyordu" dedi anladığım kadarıyla fazla değer verdiği birini kaybetmişti.

O acıyı ve suçluluğu yakından tanırım.Telefonu çalıyordu fakat umursamadı.Bir anda yere yığıldı bunun olacağını tahmin etmiştim o yüzden yavaş yavaş ona yaklaşmıştım hastaneye götürmem gerekiyordu fakat ben motorla gelmiştim bu yüzden bizimkileri aramam şarttı.Bizimkileri aramıştım ve araba yoldaydı o sırada tekrar telefonu çalmaya başlamıştı ismine baktığımda 'herşeyim olan' yazıyordu.

Kim bilir belki sevgilisidir telefonu actim ve kulağıma götürdüm "sen delirdin mi nerdesin Verda konuşsana"diye bağırdı "merhaba" dedim sakince onun sesinin aksine "sen kimsin Verda nerde" diye sordu.Verda belkide ikinci ismi falandı bilmiyorum "arkadaşın biranda bayıldı şuan hastaneye goturucem" dedim "iyi mi peki bende gelmeliydim onla işte" dedi endişeli bir ses tonuyla "merak etmeyin o kadar kötü değil durumu" dedim "tamam hangi hastaneye gidiyorsunuz" dedi "X hastanesi" dedim  ve ardından bip sesi geldi.Ağaçların arasına doğru ilerlemeye başladım kucağımda baygın yatan yaralı küçük kız ile...

Hastaneye gelmiştik sinir krizi geçirdiğini ve yeterli beslenmediğini söylemişlerdi.Telefonu çalınca uçurumun kıyısında arayan adam aradı tekrar"hangi kattasınız" diye sordum "4 kat 406.oda" dedim serum takmışlar ve büyük ihtimalle en geç 1 saat içinde uyanıcaktı.birkac dk sonra 2 erkek odaya girdi."durumu nasıl" dedi uzun boylu olan "iyi en geç bir saat içinde uyanacak" diyerek sorusunu yanıtladım."Ben kalkayım artık" dedim "saģol birader sen olmasan daha kötü olurdu" dedi adının Kuzey olduğunu öğrendiğim adam."Ne demek herkes aynısını yapar" dedim ve odadan çıktım.Tekrar karşılaşmak dileğiyle yaralı küçük kız...

Verda'dan

En son hatırladığım uçurumun kenarında yere yıkıldığında.Yavaşca gözlerimi araladığımda "uyandı" diye bir ses duydum fakat kim olduğunu ayırt edemeyecek kadar yorgun düşmüştüm."Bebeğim iyi misin" diye sordu bir ses bu ses Kuzeyindi evet evet Kuzeyindi ama beni kim bulmuştu.

Tamamen kendimi geldiğimde "iyiyim" diye yanıt verdim Kuzey'e."Beni kim buraya getirdi" diye sordum "neydi ismi hmm" dedi biraz duraksadi sonra "Rüzgar" dedi onun orda ne işi vardı ki.
"Tanıyor musun" diye sordu Ayaz abi "pek sayılmaz ilacımı için eczaneye giderken yarış yaptık" dedim "anladım neyse kendini yorma ve bizsiz veya korumasız hiç bir yere gitme bir daha" dedi onaylarcasına kafamı salladım.

Serumum bitince otele geri döndük.Kuzey biraz kızmıştı fakat daha sonra özür diledim.Yani takacak birsey yoktu.

                            Son
Bu bölüm kısa oldu ama atmak istedim uzun zamandır bölüm atmıyordum.Birdahaki bölüm daha uzun olucak inşallah.