Don't Go Yet

|0| Giriş

Yazım ve mantık hatası varsa lütfen uyarın. Elimden geldiğince düzeltmeye çalışacağım.

İyi okumalarrrr 😚💜

_______

Min Yoongi

"Lanet olsun!"

Yatağımda karnımı tutmuş ve cenin pozisyonundayken ağlıyordum. Ağrı gittikçe şiddetlenirken ağzımdan bir "ah" nidası kaçtı. Gözyaşlarım benden bağımsız şekilde akmaya devam ederken, odamın kapısı çaldı ve kardeşim Jeongguk'un sesini duydum.

"Hyung, kapıyı aç lütfen. Bir doktora gidelim. Aylardır bu haldesin, geceleri çığlıklar atıyorsun acıdan... lütfen, lütfen bir doktora gidelim.." sonlara doğru sesi titrerken ağladığını anlamıştım. Karnımdaki dayanılmaz acı biraz olsun azaldığında kendimi zorlayarak yatağımdan kalktım. Kapıya ulaştığımda karnımda tekrar bir yanma baş göstermişti. Gözlerimi kapatarak derin nefesler aldım. Zorlukla kapının kilidini çevirdim ve hemen ardından yere düştüm.

Jeongguk hızla içeri girerken, içimden "Keşke beni bu halde görmeseydi." diye geçirmeden edemedim. Sonuçta kim ailesinden kalan son kişinin acılar içinde kıvranan halini görmek isterdi ki?

Kendimi Jeongguk'un kollarında bulmam saniyeleri alırken, acıdan olsa gerek, zorlukla "Jeon-gguk" diye fısıldamıştı. kesik kesik ve hemen ardından kapanan bilincimle, kendimi Jeongguk'un kolları arasına bırakmıştım.

_______

Umarım beğenmişsinizdir 😚💜

Sağlıcakla kalınnn 💜💜💜