"Serçeler ağlarsa ölürmüş Yusufhan. Seninle dolu dolu yaşamak istiyorum, öldürme beni olur mu?"
•
Damarlarında delilik akan adamın serçesi olma hikayem.
Başlangıç tarihi: 05.03.2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Erkeğin yaratılışında sevmek olmazmış, ona sevdayı öğreten kadınmış.
Ben, öğretmek istemiyorum. Onun defterini o çeşme önünde açmamak üzere kapatmıştım. Beni ne sanıyordu bilmiyorum ama, başkasıyla evlenecekken onunla fingirdeşecek değildim. Ben bu muameleyi haketmiyordum.
Geri döndüm düğün yerine ve gülerek Leyla ile oynamaya devam ettim. Üzülmeme kimse değmezdi.
"Niye geç geldin bakayım sen? Hem arkandan Yusufhan da gitti, görmedim sanma," diye yüksek sesten dolayı duyamayacağım için kulağıma bağırdı Leyla.
Omuz silktim, "Önemli bir mevzu değil, anlatırım sonra." Bana şüpheli bakışlar atıp, oynamaya devam etti.
Ceylan abla çok güzel olmuştu. Sırf onun gelinliği için uzak şehire gidip alan Taner abi, onu gerçekten seviyordu.
Düğün bittiğinde yorgunlukla eve zor attık kendimizi. Çakır ağabeyim gelmemişti bizimle, sevmezdi kalabalık ortamları. "Abim bana bir kahve yapsan?" Yaman ağabeyime bakıp gülümsedim, "Yaparım tabi, bol köpüklü."
Mutfağa kahve yapmaya gidip hazırladım. Cezve başında beklerken, olanları düşünüyordum. Ben mi abartıyordum, o mu karaktersizdi? Bilmiyorum fakat bilmek de gelmiyordu içimden.
Dalgınlığımdan dolayı kahve tam taşacakken alıp, bardağa boşalttım ve ağabeyimin yanına gittim. "Eline sağlık fıstığım."
"Afiyet olsun, sana hayırlı geceler ağabey ben yatıyorum."
Odama gidip rahatça aklanıp paklanarak yatağa girdim. Sabah, güzelliklerle gelsin diye dua ederek uykuya daldım.
•
Gözümü bizim horozun ötmesiyle açtım. Kendime geldikten sonra gidip hızlıca kümesten yumurtaları alarak kahvaltı hazırladım. Sofraya oturduğumuzda Ezel ağabeyim, "Dün düğünde fazla göze battın Gazel, farketmedim sanma. O deli'kanlı mı, Yusufhan mı ne haltsa seni dikizleyip durdu gece boyu. Milletin düğününde tatsızlık çıkmasın diye ses etmedim ama hesabını soracağım." diye, öfkeyle konuştu. Küfür de ederdi fakat her ne kadar yokluğu varlığıyla bir olsa da, sofrada babam olduğu için ağzını bozmadığını anladım. Ezel ağabeyim biraz geri kafalıydı, hatta fazlaca man kafa diyebilirdim.
Göz devirdim. "Ben ne yapabilirim? Ceylan ablayla yakın olduğumu biliyorsun, gitmese miydim düğüne? Banane onun gözlerinden?!" Zaten dünün öfkesi de vardı üzerimde, bir de harlamaya yelteniyordu ağabeyim, ne haltı varsa yesin! Gitsin de bir de benim için hesap sorsun madem, başkasıyla evlenecekken, gözlerinin benim üzerimde ne işi varmış?!
Yaman ağabeyim sıkıntıyla iç çekti. "Bu böyle olmuyor Gazel. Senin suçun olsun olmasın, biz biliyoruz ama millet bilmiyor işte. Tez vakitte evlenmen icap ediyor artık, her ne kadar istemesem de."
