Hayatımın çok güzel olduğunu sanırdım fakat öyle değilmiş...
Küçükken iyiyim zannediyordum yaki anasınıfına başlayana kadar..
İyi gidiyordum heyacanlıydım anasınıfını seviyordum okul arkadaşlarımı da iyi anlaşıyorduk
ailem kötü birşey yaptığımda azarlamaya ve şiddet uygulamaya başladılar gine de pozitifliğimi korumuştum bence bu büyük bir başarıydı.. o aralar okulu iyi bir yer zannederdim eğitimi seviyordum ama bir anım vardı şimdi hatırladım başlayalım anıma aslınsa o kadar kötü olmasada aklımda kaldı unutamıyorum
Anasınıfındaydım normal bir gündü okula gittim orada bizim her birimizin ayrı ayrı kutuları vardı kendimiz almıştık boya defter kalem vb. şeyler vardı ben oyun oynuyordum arkadaşlarımla sonra oradaki erkek arkadaşlarım vardı 2 tane onlar benim bütün boyalarımı kırmışlardı ağlıyordum tabi ben görünce işler değişti ama iş işten geçmişti kurtara bildiğimi kurtardım sonra bunları hocaya söylemeye gittim hoca tamam tamam diye geçiştirmişti bu nasıl bir hoca diyordum içimden telefona bakıyordu ben orda ona bir şey söylüyorum hani öğrenciyim ya bir şey olsa tepem atmıştı
İşte böyle bir anım var sonra ne mi oldu diye sorarsanız pek hatırlamıyorum
Anasınıfında bir anım daha var
Arkadaşlarımla oyun oynuyorfuk bir tane arkadaşım çantasından kendi yaptığı bilgisayarı çıkartti herkes onun başına gitmiş ben yanlız kalmıştım ve o gün çok kırılmıştım bunu hatırladım ve anlatmak istedim
Bu hikayenin bazı bölümlerini gerçek hayatımdan yapıcam ve esinlenerek yapıcam umarım beğenirsiniz bu anılarım gerçekte yaşanmış şeyler mesela
