TAMAMLANDI.
"Ne zaman kuzu postundan sıyrılırım sence?" Diye sordum alaydan yoksun bir gülüşle.
"Kendinin bir kuzu olduğunu düşünmeyi bırakarak." Dediğinde alt dudağımı ısırıp keyifle omzuna yaslandım.
"Oldukça yüzeysel bir tespitti."
"Kesinlikl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun zamandır üstümde unuttuğum yalnızlığımı elleriyle alıp askılığa asmıştı Gökhan. Onun arkadaşları ile kanlı bıçaklı olmama rağmen beni aralarınakolaylıkla sokmuştu ve iması bile yapılmamıştı. Bunun nasıl hissettirdiğini söylemem gerekirse 'adam yerine koyulmanın' verdiği hazzı tarif etmekte zorlanırdım. Dışarıya belli etmesem de içimdetatlı bir heyecan vardı. Sohbetimin sarmadığını bildiğim halde eskisi gibi gerilmiyordum. Sadece o ortamda olup konuştuğum zaman sağlanan sessizlikle bile bunun çok iyi hissettirdiğini anlatabilirdim.
İyiydim ve bu sevdiğim oğlan sayesindeydi. Her ne kadar iddia içinbaşlamış olsa da onunda bana gerçekten alıştığını ve benimsediğini görmekmüthiş bir histi.
Şimdi Gökhan'ın evinde, koltukta oturuyordum. Hemen yanımda Hasan vardı ve onun yanında Davut. Her şey garip bir şekildegüzeldi. Gökhan ve Ömer oyun konsoluyla futbol oynuyorlardı. Hasan oturduğu yerden Davut'a tavladığı kızı anlatmaya çalışıyordu. Kürşat ise Gökhan ve Ömer arasında dönen maçı izliyordu.
Ben ise; Ben ise bu ortamda bulunmanın sarhoşluğunu yaşıyordum.
"Hay amına koyayım ya!" Ömer konsolu sertçe oturduğu renkli mindere fırlattığında dikkatim anında oraya evrildi. "Hile yapıyor bu puşt, dokuz gol yiyecek adam değilim oğlum ben!" Gökhan alayla dudaklarına bir Antep fıstığı götürürken orta parmak çekmişti. Gökhan gerçekten video oyunlarında çok iyiydi. Yalnız olsaydık belki bana da öğretmesini isteyebilirdim ama şimdi kalabalıktık, çekinirdim.
"Meriçvalla bak, bu puştlar gülüyor ama dokuz gol yiyecek kadar vasat değilim bakvalla!" Ömerdiğer herkesin onunla dalga geçeceğini bildiği için tek çare olarak beni görmüştü. Dudaklarım kıvrılırken "inanıyorum ben sana." Diye mırıldandım göz kırpıp.
"Lan yalan söylüyor!" Gökhan benim inandığımı duyunca hızla kafasını bana çevirmişti. Elindeki konsolu Ömer'inkinin yanına bırakıp koltuktan destek aldı dikelerek. "Bu kiminle oynasa zaten daha ilk yarıda beş gol yiyor!" Gökhan ciddiyetle açıklama yaptığında dayanamayıp güldüm. Oyunu bu kadar ciddiye almaları çok sevimli geliyordu gözüme.
