Τα πρώτα κιτρινισμένα φύλλα είχαν κάνει την εμφάνισή τους στα δέντρα του κάμπου. Ο Σεπτέμβρης αυτής της χρονιάς είχε μπει γλυκός και ήπιος. Χωρίς εξάρσεις και ακραίες αλλαγές στον καιρό. Ο Πολυνείκης με τον Τυδέα είχαν αφήσει τον εαυτό τους να κάθεται νωχελικά και να ξεκουράζεται πάνω στους ξύλινους πάγκους εκεί στην ακροθαλασσιά της Ναυπλίας, του μικρού οικισμού έξω από το Άργος. Είχαν ανάγκη από μία βόλτα στην εξοχή μαζί με τις οικογένειές τους. Το καλοκαίρι έφευγε και ένα Φθινόπωρο με πολλές δουλειές, που απαιτούσε η γη, έρχονταν μπροστά τους. Πιο πέρα στην άκρη της θάλασσας οι δύο γυναίκες τους περπατούσαν δίπλα η μία στην άλλη, ήρεμες να συζητούν.
"Κοίταξέ τους!" είπε κάποια στιγμή ο Τυδέας στον Πολυνείκη δείχνοντας προς το μέρος τους.
"Απολαμβάνουν την ηρεμία" απάντησε εκείνος.
Πιο μπροστά τους έτρεχαν στην άμμο της παραλίας ξέγνοιαστα δύο μικρά αγόρια. Οι φωνές τους έσπαζαν την ηρεμία του τοπίου.
"Πότε πέρασαν δέκα χρόνια Τυδέα!" ρώτησε ο Πολυνείκης το φίλο του.
"Σαν ένα φως σε μια δάδα. Που ανάβει και σβήνει. Πέρασαν φίλε μου" απάντησε ο Τυδέας.
"Ο Θέρσανδρος με τον Διομήδη! Τα παιδιά μας! Έγιναν δέκα χρονών"
"Το πίστευες ποτέ ότι εκείνη τη νύχτα που διασταυρώναμε τα ξίφη μας έξω απ την πύλη του βασιλιά θα μας οδηγούσε σήμερα εδώ;" ρώτησε ο Τυδέας.
"Όταν οι Θεοί ορίζουν τις ζωές μας όλα μπορούν να γίνουν, φίλε μου"
"Ζούμε μια ευτυχισμένη ζωή Πολυνείκη"
Ο άλλος σηκώθηκε λίγο όρθιος. Έδειχνε να έρχεται μια νοσταλγία, μια μελαγχολία στο πρόσωπό του. Κάτι τον πονούσε πολύ.
"Κι όμως Τυδέα, κάτι λείπει!"
Ο φίλος του τον κοίταξε στα μάτια με ειλικρίνεια.
"Ξέρω τι θα πεις! Και σε μένα λείπει η πατρίδα μου Πολυνείκη"
"Νοστάλγησες ποτέ να γυρίσεις στην Καλυδώνα; Δεν θέλεις να νιώσεις μια δικαίωση; Να αλλάξεις τη μοίρα που σού όρισε ο Άγριος;"
Ο Τυδέας τον κοίταξε στα μάτια με κάποια ενοχή.
"Ναι δεν το απαρνούμαι, εσύ;"
"Ύστερα από όσα έγιναν στον Κολωνό στην Αθήνα..."
"Λες τότε με τις αδελφές και τον πατέρα σου, τότε που πήγες να τον παρακαλέσεις"
YOU ARE READING
Τα δώρα της Αρμονίας
Historical FictionΑπό τα χέρια των Αθάνατων στα χέρια των Θνητών. Από τα χέρια των Θεών σε χέρια ανθρώπων. Δώρα για το γάμο μιας κόρης δύο Θεών με έναν θνητό της εποχής του γένους των Ηρώων των ανθρώπων. Ένα περιδέραιο και ένα πέπλο. Για το γάμο της Αρμονίας, κόρης τ...
