Songül masasında dosyalarla ilgilenmeye devam ediyordu.
Melike, Bahri, Yaver Songül'ün masasının önündeki sandalyelere oturdular. Songül dosyalara o kadar odaklanmaştı ki onlarin geldiğini bile farketmedi.
"ABLA!"
Melike öyle yüksek bağırdı ki Songül yerinde sıçradı.
" Melike ne bağırıyorsun ya. Aklım çıktı."
Bahri laf kendisine söylenmiş gibi hemen konuşmaya başladı.
" Abla sana seslendik sen duymadığın için sevgilim bağırdı."
Songül bir Melike'ye bir Bahri'ye bakıyordu. Sonra Yaver'e döndü. Yaver sevgili olduklarını bildiği için şaşırmamıştı. Gülümseyerek Songül'ün vereceği tepkiyi bekliyordu. Melike Songül'e söylemediği için başını eğmişti.
"Yaver ne dedi bu Bahri. Ben yanlış anladım galiba."
" Yok abla. Doğru anladın. Sevgili onlar."
Songül kırgın bir şekilde gülümseyerek Melike'ye baktı.
" Hayırlı olsun. Mutlu olursunuz inşallah.
Keşke Melike'den duysaydım. "
Önündeki bardaktan bir yudum su içti.
" Ben 5-10 dakika dışarı çıkıyorum. Gelirim birazdan. Görüşürüz."
Songül bahçedeki banka oturdu.
Melike, Yaver ve Bahri oturdukları yerde kaldı. Melike çok üzülmüştü.
" Aşkım Songül ablanın böyle bir tepki vereceğini bilmiyordum. Kırgın baktı sana." Dedi Bahri.
" Haklı. Ben söylemedim ona söylemeliydim."
Bahri Melike'ye destek olmak için sarıldı.
Yaver sessizliğini bozdu.
" Melike bence git de konuş. Kırgınlığı geçer bence. "
Melike kafasını sallayıp dışarıya gitti. Bankta oturan Songül'ün yanına gidip oturdu.
"Abla ben özür dilerim söylemediğim için. İlk fırsatta söyleyecektim. "
Songül bir süre gökyüzünü izledi ve Melike'ye baktı.
" Özür dileme. Dilemen gereken bir olay yok ki. Bir tık kırgınım. Onun da sebebini biliyorsun. Biz herşeyimizi anlatırdık. Şimdi hayatına senin için önemli birini almışsın ama benim haberim yok. Biraz kırıldım. Kendime de kızıyorum tabii. Sana nasıl bir şey dedim de söylemekten çekindin diye."
Melike Songül'ün elini tuttu. Gözleri dolmuştu.
" Hiçbir şey söylemedin abla. Sen hep bana destek oldun. Doğru söylüyorsun her konuyu birbirimize anlattık. Bunu da anlatıcaktım ama öyle bir fırsatım olmadı. Özür dilerim. "
Melike ağlayarak Songül' e sarıldı.
Songül'ün gözü dolmuştu. Songül Melike'ye değil kendine kızmıştı. Melike'yi hep olmayan kardeşi yerine koymuştu. Hep destek olmuşlardı birbirlerine. Simdi hayatına birini almış ve ona anlatmamıştı. Kendisinden çekindiği icin söylemediğini düşünmüştü.
" Ağlama Melike. Özür de dileme. Hep mutlu ol. Hep gülücükler saç etrafa. "
Songül Melike goz yaslarini sildi.
" Bak Bahri gelir. Bana sevgilimi niye ağlattın der"
Melike ve Songül gülümseyerek tekrar sarıldılar.
" Hadi abla iceri gecelim. Biz sana bir şey söyleyecektik."
