ölmeyedoğan // Pietro Maximoff

3

" Bea uyan neler olmuş neler!"

Gözlerimi daha sıkı kapadım. Bu Bea kimse bir an önce uyansa iyi olacaktı çünkü kız bir türlü susmuyordu.

Sonunda başımdaki beni sarsmaya başlayınca Bea'nin ben olduğum aklıma geldi. Gözlerimi zorla açıp başımdaki kıza baktım. Prim. Oda arkadaşlarımdan biri.

" Efendim?" dedim zorla çıkan sesimle.

" Cinayet olmuş Bea. Ya da intihar ama ben cinayet olduğuna eminim."

Hızlıca yerimde doğruldum. Dün akşam bütün yaşananlar bir bir aklıma geldi. Ayin, Dotty, Loki.

" Kim? Neler olmuş?"

Prim heyecanlı şekilde yanıma oturdu. " Yandaki huzurevinden bir kadın ormanda bulunmuş. Kadını kanlı bir kütüğün yanında bulmuşlar. Biraz ötesinde ölü bir sincap varmış. Kadının üzerinde bir yara yokmuş muhtemelen kalp krizinden ya da soğuktan olduğunu düşünüyorlar. Gecenin bir vakti orada ne işi vardı hiç aklım almıyor. Huzurevi görevlileri kadının aklında sorun olduğunu kendini cadı falan sanıp ayin yapmaya çalıştığını söylemiş."

Tek nefeste öğrenmek istediğim her şeyi söylemişti. Çok şaşırmış gibi başımı salladım. Acaba bu işle ilgim olmasa bu olay nasıl karşıladım. Muhtemelen aynı, fazla umrumda olmazdı ama en azından o zaman bir vicdan azabım olmazdı.

" Çok korkunç. Bir ailesi var mıydı?"

Prim konuya ilgili olduğumu görünce keyifle gülümsedi. " Hayır. Sanırım bütün ailesi bir trafik kazasında ölmüş. Arabayı kadın kullanıyormuş o kazadan sonra aklı gitmiş."

Ellerimle yüzümü kapattım. Derin bir kaç nefes aldım. Bana doğruyu söylemişti. Ailesiyle mutlu olduğunu dilemekten başka elimden bir şey gelmiyordu.

" Çok üzücü değil mi?"

Kaşlarını çatarak ona baktım. " Sabahın yedisinde bu kadar bilgiyi nereden öğrendin?"

Prim neşeyle omuzlarını silkti. Sanki bana bir ölüm haberi değil yetimhaneye Selena Gomez'in geleceğini haber vermiş kadar neşeliydi. " Kulağım deliktir."

Haber kaynağını söylemeyeceği belliydi. " Neden cinayet olduğunu düşündün ki? O soğukta yaşamış olması mucize olurdu."

Yalan söylerken koruduğum sakinliğim kendi midemi bulandırdı.

Bana bir sır verecekmişcesine yanıma oturup sesini alçattı. " Aklı yerinde olmayan bir kadın gecenin bir saati dışarı da ne arıyordu? Ayrıca bir hemşireye Lucy'i alıp Kraliçe Elizabeth ile buluşacağını söylemiş. Muhtemelen biri kadını kandırdı."

" Kaçık birini neden öldürmek istesinler ki?"

Omuzlarını silkti. " Eminim bir nedeni vardır. Neyse bu kadar haber yeter. Matematik ödevini bitirmem lazım sen yaptın mı?"

Matematik dersini ödev olduğunu bilemeyecek kadar dinlemiyordum. Normalde endişelenmem gerekirdi ama bugün benim kurtuluş günüm olacaktı.

" Yapmadım."

" Adam zaten sana kafayı takmış şekilde ödevi yapmazsan bu sefer bir tokatla kurtulamazsın. "

Loki'nin beni buradan kurtacağını bilmenin verdiği güvenle gülerek ayağa kalktım. O adam artık beni ancak bir çorabın korkutacağı kadar korkutabilirdi.

" Bugün şanslı hissediyorum. "

" Buralarda hala böyle hissedenler olması güzel."

Kahvaltıya inmeden önce üzerimi son kez değiştirdim. Yalnız kaldığım ilk fırsatta Anne dibimde bitmişti.