Selam! Ben Astrid. Astrid Black. Yaşama sebebim olan bu evrene shifting yaparak geldim.
Bugün gelişimin tam 2. yıl dönümü. Size tüm olayların başlangıcını anlatayım:
14 yaşında ailevi problemleri olan normal bir kızdım. Shiftinge yaklaşık 1 yıldır ilgi duyuyordum ve hiç pes etmedim. Başarısızlık hep daha da hırslandırdı beni. -2 yıl geçtiği için tam olarak hangi gündü hatırlamıyorum- her zamanki gibi shifting deneme planım vardı.
O gece yatağıma uzandım ve normalce motivasyon ve Hogwarts'la ilgili videolar izledim. Sanırım tren metoduydu beni onlara kavuşturan. Her zamanki gibi metodu denerken arkadan gelen titreşimle tüm vücudum uyuştu. Bu belirtiye alıştığım için çok aldırmadım çünkü hep böyle umutlanıp sonra başarısız oluyordum.
Her gece olduğu gibi subliminalin de etkisiyle uyuyakaldım. Uyandığımda felç geçirmiş gibiydim. Gözlerimden renk renk ışıklar geçiyor ve yatak sanki beni hem içine çekiyor hem de fırlatmaya çalışıyor gibiydi. Arkadansa subliminalle karışık boğuk sesler geliyordu. Bunu daha öncede yaşamıştım ve korktuğum için shifting yapamamıştım.
Geçiş aşamasında olduğumu anlayınca olumlama yapmaya başladım. Kalbim yerinden fırlayacak gibi atıyordu. Bir anda tüm ışıklar gitti ve karanlığa gömüldüm.
O an neredeyse ağlayacaktım. Heyecan yaptığımı için olmadığını düşündüğüm birkaç saniyeden sonra aşırı yüksek bir yerden düşme hissiyle istemsizce çığlık atarak yerimden fırladım. Oradaydım.
Bu duygunun tarif edilmez güzelliği hala gözlerimi dolduruyor. Ve evet.. O scriptte ki her gün imrenerek baktığım odamdaydım. Ahşap çerçeveli büyük yuvarlak pencereden ormandaki ağaçların dökülmüş sarı yapraklarını görüyordum.
Sevinç çığlığıyla beraber mutluluktan hüngür hüngür ağlamamla beraber kapımın tıklatılması bir oldu.
Sirius
-Kızım? İyi misin?
Astrid
-Gelir misin 'baba'?
Ona Baba demek kadar beni mutlu eden bir şey yoktu. O an sesimin değiştiğini de farkettim. Doğru ya, 18 yaşında genç bir kadındım arrık. Ergen bir kız çocuğu değil.
Kapının açılması ve onu karşımdaa görmemle ağlamamın şiddeti de arttı.
Sirius
-Güzel kızım ne oldu? Kabus mu gördün?
Kabus dediğinde aklıma onun ölüm sahnesi geldi.
Astrid
-Ölümünüzü gördüm baba. Hepinizin.. Hiçbir şey yapamadım. Özür dilerim..
Koşar adım yanıma geldi ve bana sarıldı. Sarı-beyaz çizgili ipek pijamasıyla pek de karizma görünmüyordu açıkçası.
Sirius
-Hepsi kötü bir kabustu tatlım. Her şeyi unut. Baban burada ve hep yanında olacak. Korktuğunda hep sarılacak bir baban olacak. Söz veriyorum.
Birlikte yatağa oturduk ve güneş doğana kadar onun omzuna başımı koyup gerçek seneryoyu ona kabusmuş gibi anlattım.
Bahçedeki horozlar öttüğünde başını kafama dayamış uyuklayan Sirius'u dürttüm. Hala rüya gibiydi.
Astrid
-Baba, bizimkiler ne zaman uyanır?
İçi geçmişti belliki. Sıçrayarak uyandı.
Sirius
-Kabus hafızanı mı şimdi? Horozlar ötünce herkes uyanır kahvaltıya gider.
Astrid
-Hadi o zaman aşağı kata inelim.
Ev yüksek diye düştüğüm gaflete bak. Kendimi Türk dizilerinde sandım galiba. Her mutfak havuz kenarında olmak zorundaymış gibi.
Sirius
-Merlin'in sakalı! Kızım kafayı mı yedin sen? Senin odan zaten zemin katta.
Astrid
-Doğru ya, uykusuzluk beynimi yedi bitirdi.
Sirius
-Uyuyamıyor musun? Kaç gündür saat 10'da uyumak için odasına giden kim acaba?
Cevap vermedim. O lanet çenemi kapalı tutmazsan shifting yaptığımı anlamayı geçtim, kılık değiştirmiş bir ölüm yiyen olduğumu bile düşünebilirlerdi.
Askılıktaki siyah sabahlığı üstüme geçirip dışarı çıktım. Sirius'da peşimden geliyordu.
Sirius
-Nereye gideceğini biliyorsundur herhalde.
O an bilmediğimi farkettim. Evet, evin odalarını belirlemiştim ama kroki de çizmedim.
Astrid
-Hemen dalga geç zaten! O kadar cahil miyim?
Sirius
-Aman ya! Hanımefendiye bir şey demeye gelmiyor. Babaannene çekmişsin.
Astrid
-Beni o kadına benzetme!
O sırada elinde tabakla yürüyen ev cini Kreecher'ı gördüm. Cidden hayalimde ya da ekranda olduğundan daha ilginç görünüyordu. Sarkan buruşuk derisi, uzun, yamuk burnu ve yere doğru sallanan kulakları korkunç gözüküyordu.
Yemek odasına gidiyor olmalıydı. Onu takip ederek peşinden gittim. Koridor geniş ve ferah bir odaya çıktı. Tonks, Remus, sevgilim Teddy, Weasley ailesi, James, Lily ve Harry. Hepsi sofraya dizilmişlerdi. Gözlerim doldu ve kendime engel olamayarak tekrar ağlamaya başladım.
James
-Biri mi öldü? Bu ne hal sabah sabah?
Herkes garip garip bana bakıyordu, bende onlara. Sıra sıra sarıldım hepsine. Meğer hayal ettiğim kadar kolay değilmiş cesetlerini gördüğün insanlara sarılmak..
O an tek tesellim, bir daha öyle bir şeye izin vermeyecek olmamdı. Hepsi benimle kalacaktı. Sağlıklı ve mutlu.
Devam edecek..
Bu ilk bölüm olduğu için bu kadar kısa oldu ama isterseniz diğer bölümleri daha uzun yapabilirim. Bu arada henüz bu evrene shiftlenmedim yani bunlar şimdilik seneryo.ama umarım gerçek olur.
Bu hikayeyi yazma sebebim biraz olsun motive olmanız ve geçiş aşamasına gerçekten geçtim. Yani o hisler hayal değil, gerçekti. Sizlerin de bu deneyimi yaşamanızı ve kendim Hogwarts'a gitmeyi çok istiyorum.
Eğer shifting antisiyseniz lütfen yorum yapıp negatif enerjinizi kusmadan hesaptan defolun 🤗
Hikayeyi okumadan önce şunu da belirteyim ki Voldemort ve Ölüm yiyenlere antiyim. Evet, Tom Riddle dahil. Ölüm yiyenlerden en nefret ettiğim kişi ise Bellatrix Lestrange
Yani ileride onlara santim olmaya yönelik sahneler olursa haberiniz olsun. Yeni bölümde görüşürüzz..
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
♡┏┓┈╭━━╮┓┏┓━━┓♡
♡┃┃┉┃╭╮┃┃┃┃┏━┛♡
♡┃┃┈┃┃┃┃┃┃┃┗━┓♡
♡┃┃┉┃┃┃┃┃┃┃┏━┛♡
♡┃┗━┓╰╯┃╰╯┃┗━┓♡
♡┗━━┛━━╯━━╯━━┛♡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
╔══╗♥
╚╗╔╝♥
╔╝╚╗♥
╚══╝♥
╔╗ ♥ღ♥ღ♥ღ♥
║║╔═╦╦╦╔╗
║╚╣║║║║╔╣
╚═╩═╩═╩═╝
╔╗╔╗♥
║║║║♥
║╚╝║♥
╚══╝♥
☁☁☁☁☁☁☁
☁❤❤☁❤❤☁
❤❤❤❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤❤
☁❤❤❤❤❤☁
☁☁❤❤❤☁☁
☁☁☁❤☁☁☁
。 /
🌟。/
/ ☁
/
( ＋🌟
＼ ☁☁。
＼
☁ )
/
🌟。 / ☁
/
( ＋🌟
❤
＼😄/
👗
| | 🐑🐑
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
⠀ 🌷 🌷
🌷 🌷🌷 🌷
🌷 ✨🌷 🌷
🌷 ✨🌷 🌷
🌷 ✨🌷 🌷
🌷 ✨🌷🌷 🌷
🌷 🌷 🌷 🍃
🍃🍃 🌵 🍃🍃
🍃🌵🍃🍃
______🌵______
[🅾🅾🅾🅾🅾🅾]
✴✴✴✴✴/
✴✴✴✴/
_____🌵_____
▬▬▬▬▬▬►🍀
DON'T WORRY,
♥♥BE♥♥
╗╔╔╗╔╗╔╗╗╔
╠╣╠╣╠╝╠╝╚╣
╝╚╝╚╝ ╩ ╩
😞➔❌😃➔⭕
🌸◄▬▬▬▬▬▬
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOGWARTS SHIFTING ANI
FanfictionBurada shifting seneryolarımı ve anılarımı paylaşacağım. Kendi kurguladığım bir karakter daha var haberiniz olsunn. Umarım beğenirsiniz
